บาทคาถาว่า  เอสามคนฺโธ  น  หิ มํสโภชนํ ความว่า กลิ่นชนิดนี้
ซึ่งพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ด้วยคาถานี้     อันตั้งอยู่แล้วในบุคคล   เป็น
บุคลาธิษฐาน    ผู้ศึกษาพึงทราบกลิ่นแม้อื่นอีก ๖ ชนิด    โดยอรรถที่ข้าพเจ้า
กล่าวไว้แล้วในกาลก่อนว่า  ความเป็นผู้มีปกติประพฤติชั่ว  ๑  การกู้หนี้มาแล้ว
ไม่ใช้ ๑  การพูดเสียดสี  ๑   การเป็นผู้พิพากษาโกง  ๑   การเป็นคนหลอกลวง
๑  การกระทำที่หยาบช้า  ๑ เนื้อและโภชนะไม่ใช่กลิ่นดิบเลย   ดังนี้.
         บาทคาถาว่า  เย   อิธ   ปาเณสุ   อสํยตา   ชนา  ความว่า ชนเหล่า
ใดในโลกนี้   ฆ่าสัตว์ร้อยหนึ่งบ้าง พันหนึ่งบ้าง เพราะประพฤติตามความอยาก
ชื่อว่าไม่สำรวมแล้ว   เพราะไม่กระทำแม้สักว่าความเอ็นดูในสัตว์.
         บาทคาถาว่า  ปเร    สมาทาย    วิเหสมุยฺยุตา    ความว่า   ถือเอา
ทรัพย์หรือชีวิตอันเป็นของที่มีอยู่ของบุคคลอื่น  ต่อแต่นั้นก็ประกอบการเบียด
เบียน  โดยการใช้ฝ่ามือ  ก้อนดิน  และท่อนไม้ต่อชนทั้งหลายผู้อ้อนวอนหรือ
ห้ามอยู่ว่า  "ท่านทั้งหลายอย่าทำอย่างนี้"  ดังนี้.
         อีกอย่างหนึ่ง   จับสัตว์ทั้งหลายเหล่าอื่นได้แล้ว     ก็ยึดถือไว้อย่างนี้ว่า
เราจะฆ่าสัตว์  ๑๐  ตัวในวันนี้  จะฆ่า  ๒๐  ตัวในวันนี้  ดังนี้  แล้วก็ทำการ
เบียดเบียนสัตว์เหล่านั้น  ด้วยการฆ่าและการจองจำเป็นต้น.
         บทว่า  ทุสฺสีลลุทฺทา  ความว่า   ผู้ทุศีล  เพราะประพฤติชั่ว   และ
ชื่อว่าผู้ดุร้าย  เป็นผู้มีการงานหยาบช้า  เพราะเป็นผู้มีฝ่ามือเปื้อนเลือด  ชน
ทั้งหลายผู้มีกรรมอันเป็นบาป  มีชาวประมง  นายพรานเนื้อและนายพรานนก
เป็นต้น   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงประสงค์ในพระคาถานี้.