ถามว่า   เมื่อเป็นเช่นนั้น       ท่านก็ทิ้งความเป็นผู้ไม่บริโภคเสีย  ?
         ตอบว่า    ข้อนี้หาเป็นเช่นนั้นไม่    เพราะว่าการทรมานตน   ที่เหลือ
ที่ข้าพเจ้ากล่าวไว้แล้วแม้ทั้งหมด     ย่อมถึงการสงเคราะห์ในคำนี้ว่า  เย  วาปิ
โลเก    อมรา  พหู   ตปา    เพราะเหตุที่ท่านสงเคราะห์เข้าด้วยการย่างกิเลส
เพื่อปรารถนาความเป็นเทวดา.
         ความเป็นคนเปลือยกาย  ชื่อว่า  นคฺคิยํ.
         ความเป็นคนโล้น  ชื่อว่า  มุณฺฑิยํ.
         การเกล้าชฎาและการเป็นผู้หมักหมมด้วยธุลี  ชื่อว่า  ชฎาชลฺลํ.
         เล็บและหนังเสือ  ชื่อว่า  ขราชินานิ.
         การบำเรอไฟ  ชื่อว่า  อคฺคิโหตสฺสุปเสวนา.
         ความเศร้าหมองทางกายอันเป็นไปแล้ว        เพื่อปรารถนาความเป็น
เทวดา  ชื่อว่า   อมรา.
         บทว่า พหู  ได้แก่ เป็นอเนก  โดยต่างด้วยการนั่งกระโหย่ง  เป็นต้น
         การย่างกิเลสทางกาย  ชื่อว่า  ตปา.
         เวททั้งหลาย   ชื่อว่า  มนฺตา.
         กรรม  คือการบูชาไฟ  ชื่อว่า  อาหุติ.
         ยัญ   ที่ชื่อว่า    อัสวเมธ    เป็นต้น   และการซ่องเสพฤดู    ชื่อว่า
ยญฺมุตูปเสวนา.
         การซ่องเสพสถานที่ร้อน   ในฤดูร้อน การซ่องเสพรุกขมูล  ในฤดูฝน
การซ่องเสพคือการเข้าไปสู่ชลาลัย  ในฤดูหนาว  ชื่อว่า  การซ่องเสพฤดู.