บาทพระคาถาว่า  น    ลิมฺปติ  ทิฏฺ€สุเตสุ  ธีโร  ความว่า  ผู้นั้น
บรรลุแล้วซึ่งพระอรหัต    โดยลำดับอย่างนี้     ชื่อว่าเป็นนักปราชญ์   เพราะถึง
พร้อมด้วยความเพียร   ย่อมไม่ติดอยู่ในธรรมทั้งหลาย    ที่ตนเห็นแล้วและฟัง
แล้วด้วยการติดอย่างใดอย่างหนึ่ง.
         พระผู้มีพระภาคเจ้า   ให้เทศนาจบลงด้วยธรรมเทศนา  ที่เป็นบุคลา-
ธิษฐาน     อย่างเดียวก็หามิได้     แต่ให้จบลงด้วยยอดคือพระอรหัตทีเดียวว่า
บุคคลนั้นย่อมไม่คิดในธรรมทั้งหลาย    ทั้งที่เห็น   ทั้งที่ได้ฟัง    และในธรรม
ทั้งหลาย     ทั้งที่ตนทราบและได้รู้     จึงเป็นผู้ถึงแล้วซึ่งความบริสุทธิ์อย่างยิ่ง
โดยแท้.
         ต่อจากนี้ไปพระธรรมสังคีติกาจารย์    ได้กล่าว    ๒    พระคาถาว่า
อิจฺเจตมตฺถํ  ดังนี้เป็นต้น.
         ผู้ศึกษาพึงทราบ  เนื้อความแห่งพระคาถานั้น  ดังต่อไปนี้ :-
         พระผู้มีพระภาคเจ้า  ทรงพระนามว่ากัสสปะ  ได้ตรัสบอก     คือตรัส
เนื้อความนี้ให้พิสดาร   ด้วยเทศนาที่เป็นธรรมาธิษฐาน   และที่เป็นบุคลา
ธิษฐานด้วยคาถาเป็นอเนกบ่อย ๆ    จนกระทั่งดาบสนั้น     ได้ทราบชัดดัง
พรรณนามาฉะนี้.
         สามบทว่า  นํ  เวทยิ   มนฺตปารคู   ความว่า   ก็ติสสพราหมณ์
แม้นั้น    ผู้ถึงซึ่งฝั่งแห่งมนต์   คือผู้ถึงฝั่งเเห่งเวท   ได้ทราบคือได้รู้ ซึ่งเนื้อความ
นั้น.
         ถามว่า  เพราะเหตุไร ?