| มงคลสูตรที่ ๔ |
| ว่าด้วยอุดมมงคล ๓๘ |
| [๓๑๗] ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้ |
| สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อาราม |
| ของอนาถบิณฑิกเศรษฐี ใกล้พระนครสาวัตถี ครั้งนั้นแล เมื่อปฐมยามล่วง |
| ไปแล้ว เทวดาคนหนึ่งมีรัศมีอันงดงามยิ่ง ทำพระวิหารเชตวันทั้งสิ้นให้สว่าง |
| ไสว เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ ถวายบังคมแล้วยืนอยู่ ณ |
| ที่ควรส่วนข้างหนึ่ง ครั้นแล้วได้กราบทูลพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า |
| [๓๑๘] เทวดาและมนุษย์เป็นอันมาก |
| ผู้หวังความสวัสดีได้พากันคิดมงคลทั้งหลาย |
| ขอพระองค์ได้โปรดตรัสอุดมมงคล. |
| พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสพระคาถาตอบว่า |
| การไม่คบคนพาล ๑ การคบบัณฑิต ๑ |
| การบูชาบุคคลที่ควรบูชา ๑ นี้เป็นอุดมมงคล. |
| การอยู่ในประเทศอันสมควรมงคล ๑ ความ |
| เป็นผู้มีบุญอันทำไว้แล้วในกาลก่อน ๑ การ |
| ตั้งตนไว้ชอบ ๑ นี้เป็นอุดมมงคล. |
| พาหุสัจจะ ๑ ศิลปะ ๑ วินัยที่ศึกษา |
| ดีแล้ว ๑ วาจาสุภาษิต ๑ นี้เป็นอุดมมงคล. |
๑๒๓
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๑๒๕ 