พิมพิสารอนุญาตแล้ว   จงนำเสด็จพระผู้มีพระภาคเจ้ามา.   ชนเหล่านั้นไปแล้ว
ถวายเครื่องบรรณาการแด่พระราชาแล้ว   ชี้แจงให้พระองค์ทรงทราบความเป็น
ไปนั้นแล้วทูลว่า   ข้าแต่มหาราชเจ้า    ขอพระองค์จงทรงส่งพระผู้มีพระภาคเจ้า
ไปยังนครของพวกข้าพระองค์  พระราชาไม่ทรงรับแต่ตรัสว่า   ท่านทั้งหลายจงรู้
เอาเอง  ชนเหล่านั้นกราบทูลว่า   ดีละ  แล้วเข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้า   ถวาย
บังคมแล้ว  ทูลอย่างนี้ว่า     ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     ภัย ๓ ประการเกิดขึ้นแล้ว
ในนครของพวกข้าพระองค์   ถ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าเสด็จมาไซร้   ความสวัสดีก็
จะพึงมีแก่พวกข้าพระองค์.
         ลำดับนั้น     พระผู้มีพระภาคเจ้า    ทรงพิจารณาแล้ว     จึงทรงรับด้วย
ทรงทราบชัดว่า    เมื่อเราแสดงรัตนสูตรในเมืองเวสาลีแล้ว    อารักขาจะแผ่ไป
ตลอดแสนโกฏิจักรวาล  ในเวลาจบพระสูตร  ธรรมาภิสมัยจักมีแก่สัตว์  ๘๔,๐๐๐.
         ลำดับนั้น   พระเจ้าพิมพิสารทรงสดับว่า   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับ
แล้ว   ก็รับสั่งให้ป่าวประกาศไปในพระนครว่า  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงรับการ
นิมนต์เสด็จไปยังเมืองเวสาลีแล้ว   จึงได้เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้วกราบ
ทูลว่า    ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ   พระองค์ทรงรับการเสด็จไปเมืองเวสาลีหรือ ?
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า   ขอถวายพระพร    มหาบพิตร    พระเจ้าพิมพิสาร
กราบทูลว่า   ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     ถ้าอย่างนั้น   ขอพระองค์จงทรงประทับรอ
จนกว่าหม่อมฉันจะตระเตรียมหนทางเสด็จเรียบร้อย.
         ครั้งนั้นแล    พระเจ้าพิมพิสาร    ทรงกระทำพื้นที่ประมาณ ๕ โยชน์
ในระหว่างเมืองราชคฤห์และแม่น้ำคงคา   ให้สม่ำเสมอ  แล้วให้สร้างวิหารไว้ใน