ในบรรดาอรรถเหล่านั้น  วณฺณ  ศัพท์ ปรากฏในอรรถว่า  ผิวพรรณ
ในประโยคทั้งหลายมีอาทิอย่างนี้ว่า   ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า   พระองค์มี
วรรณะเพียงดังทอง.
         วณฺณ  ศัพท์  ปรากฏในอรรถว่า  การชมเชย  ในประโยคทั้งหลาย
มีอาทิอย่างนี้ว่า ดูก่อนคฤหบดี   การชมเชยพระสมณโคดมเหล่านี้  ท่าน
รวบรวมไว้ตั้งแต่เมื่อใด.
         วณฺณ ศัพท์ ปรากฏในอรรถว่า สกุลวงศ์ ในประโยคทั้งหลายมีอาทิ
อย่างนี้ว่า  ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ     วรรณะเหล่านี้มีอยู่  ๔ จำพวก.
         วณฺณ  ศัพท์   ปรากฏในอรรถว่า  เหตุ   ในประโยคทั้งหลายมีอาทิ
อย่างนี้ว่า  เมื่อเป็นเช่นนั้น     เพราะเหตุไรหนอแล   ภิกษุ จึงถูกเรียกว่า
เป็นผู้ขโมยกลิ่น.
         วณฺณ   ศัพท์  ปรากฏในอรรถว่า    รูปร่าง   ในประโยคทั้งหลายมี
อาทิอย่างนี้ว่า  นิรมิตรูปแห่งพระยาช้างใหญ่.
         วณฺณ  ศัพท์  ปรากฏในอรรถว่า   ประมาณ   ในประโยคทั้งหลาย
มีอาทิอย่างนี้ว่า   บาตรมี   ๓  ขนาด.
         วณฺณ    ศัพท์    ปรากฏในอรรถว่า    อายตนะคือสี    ในประโยค
ทั้งหลายมีอาทิอย่างนี้ว่า  วรรณะ   คันธะ  รสะ   โอชะ.
         แต่ในมงคลสูตรนี้  วณฺณ   ศัพท์นั้น   พึงเห็นว่า   ปรากฏในอรรถว่า
ผิวพรรณ.
         เพราะเหตุนั้น      เทพบุตรนั้นเป็นผู้มีวรรณะงามยิ่ง     อธิบายว่า   มี
ผิวพรรณงาม.