ในมหานรกสิ้น   ๔ พุทธันดร   และเหมือนอย่างสกุล ๕๐๐ สกุลซึ่งชอบใจทิฏฐิ
ของพระองค์เข้าถึงความเป็นสหายของพระองค์นั้นแหละไหม้อยู่ในมหานรก
สมจริงดังคำที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า  ภิกษุทั้งหลายไฟพ้นจากเรือนไม้อ้อ
และเรือนหญ้าแล้วย่อมติดแม้เรือนยอด  ซึ่งฉาบทาทั่วแล้ว   ลมเข้าไม่ได้มีกลอน
ปิดสนิท    หน้าต่างปิดแล้ว     แม้ฉันใด    ภิกษุทั้งหลาย   ภัยทั้งหลายอย่างใด
อย่างหนึ่งย่อมเกิดขึ้น  ภัยเหล่านั้นทั้งหมดย่อมเกิดแต่คนพาล  หาเกิดแต่บัณฑิต
ไม่  อุปัทวะทั้งหลายอย่างใดอย่างหนึ่ง ฯลฯ อุปสรรคทั้งหลายอย่างใดอย่างหนึ่ง
ย่อมเกิดขึ้น  อุปสรรคเหล่านั้นทั้งหมด ย่อมเกิดแต่คนพาล หาเกิดแต่บัณฑิตไม่
ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย    เพราะเหตุนี้แล    คนพาลจึงเป็นผู้มีภัย   บัณฑิตไม่มีภัย
คนพาลมีอุปัทวะ  บัณฑิตไม่มีอุปัทวะ  คนพาลมีอุปสรรค  บัณฑิตไม่มีอุปสรรค
ฉันนั้นเหมือนกันแล.
         อีกอย่างหนึ่ง  คนพาลเป็นเช่นกับปลาเน่า  บุคคลที่คนคนพาลนั้นเป็น
เช่นกับใบไม้ที่ห่อปลาเน่า     คนพาลจึงถึงความเป็นผู้ที่วิญญูชนทั้งหลายจะพึง
ทิ้งเสีย    และถึงความเป็นผู้ที่วิญญูชนทั้งหลายจะพึงรังเกียจ     สมจริงดังคำที่
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า
                        นรชนใดย่อมใช้ปลายหญ้าคาผูกซึ่ง
                ปลาเน่า  แม้หญ้าคาก็เหม็นเน่า  มีกลิ่นฟุ้งไป
                ฉันใด   การคบคนพาลก็ฉันนั้น.
         ก็แม้   อกิตติบัณฑิต   เมื่อท้าวสักกะจอมเทพประทานพรอยู่    ก็ได้
กล่าวอย่างนี้ว่า