พ่อผัว   เป็นบุคคลผู้ควรบูชาสำหรับหญิงสาวในสกุลทั้งหลาย    ด้วยว่าการบูชา
แม้ซึ่งบุคลเหล่านี้   ชื่อว่าเป็นมงคลเหมือนกัน    เพราะการบูชานั้น      ท่านนับ
ว่าเป็นกุศลธรรม   และเพราะการบูชานั้น    เป็นเหตุแห่งความเจริญแห่งอายุเป็น
ต้น  สมจริงดังคำที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า ชนเหล่าใดแล จักเป็นผู้เกื้อกูล
แก่มารดา  เป็นผู้เกื้อกูลแก่บิดา   เกื้อกูลแก่สมณะ   เกื้อกูลแก่พราหมณ์   จัก
สมาทานประพฤติกุศลธรรมนี้อยู่ เพราะเหตุแห่งการสมาทานกุศลธรรมเหล่านั้น
ชนเหล่านั้นจักเจริญด้วยอายุบ้าง  จักเจริญด้วยวรรณะบ้าง    ดังนี้เป็นต้น
         ด้วยพระคาถานี้   พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสมงคล ๓ ประการคือ   การ
ไม่คบคนพาลทั้งหลาน  ๑  การคบบัณฑิตทั้งหลาย ๑  การบูชาบุคคลที่ควรบูชา
ทั้งหลาย  ๑  ด้วยประการฉะนี้.
         ในมงคลทั้ง ๓ ประการนั้น   การไม่คบคนพาลทั้งหลาย  พึงทราบว่า
เป็นมงคล   เพราะป้องกันอันตรายมีภัยเป็นต้นเสียได้   เนื่องจากการคบคนพาล
เป็นปัจจัย     และเพราะเป็นเหตุแห่งประโยชน์เกื้อกูลในโลกทั้งสอง    การคบ
บัณฑิตทั้งหลาย  และการบูชาทั้งหลาย   พึงทราบว่าเป็นมงคล   เพราะเป็นเหตุ
แห่งนิพพานและสุคติ   โดยนัยที่ข้าพเจ้าได้กล่าวแล้ว  ด้วยการพรรณนาผลและ
สมบัติของการบูชานั้น.    แต่ว่าต่อจากนี้ไป    ข้าพเจ้าจักไม่ได้แสดงมาติกาเลย
กำหนดมงคลได้ ณ ที่ใด  ก็จักพรรณนาความเป็นมงคล ณ ที่นั้น.
                          จบการพรรณาเนื้อความแห่งพระคาถานี้ว่า
                            อเสวนา  จ  พาลานํ  เป็นต้น