ด้วยคาถาแม้นี้      พระผู้มีพระภาคเจ้า   ตรัสมงคล ๓ มงคลเท่านั้นคือ
การอยู่ในปฏิรูปเทส ๑   การกระทำบุญไว้ในปางก่อน ๑    การตั้งตนไว้ชอบ ๑
ดังพรรณนามาฉะนี้     ก็ความที่แห่งธรรมทั้งหลายเหล่านั้นเป็นมงคล     ข้าพเจ้า
อธิบายให้แจ่มแจ้งแล้วในมงคลนั้น ๆ นั่นแหละ   ดังนี้แล.
                          จบการพรรณนาเนื้อความแห่งพระคาถานี้ว่า
                        ปฏิรูปเทสวาโส  จ  ดังนี้เป็นต้น
คาถาที่  ๓  (มี  ๔  มงคล)
         บัดนี้ ผู้ศึกษาพึงทราบอธิบายในมงคลข้อว่า พาหุสจฺจญฺจ   เป็นต้นนี้
ดังต่อไปนี้.
         ความเป็นผู้ได้สดับมาก  ชื่อว่า  พาหุสจฺจํ.
         ความเป็นผู้ฉลาดในหัตถกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งชื่อว่า  สิปฺปํ (ศิลปะ)
         การฝึกกายวาจาและจิต   ชื่อว่า   วินโย (วินัย)
         บทว่า  สุสิกฺขิโต  ได้แก่   ศึกษาแล้วด้วยดี.
         บทว่า  สุภาสิตา   ได้แก่  กล่าวแล้วด้วยดี.
         บทว่า  ยา   เป็นการแสดงถึงคำที่ไม่แน่นอน.
         คำที่เปล่ง  คำที่เป็นทาง  ชื่อว่า  วาจา.
         คำที่เหลือ     มีนัยดังข้าพเจ้ากล่าวแล้วนั้นแล  นี้คือการพรรณนาเฉพาะ
บทในพระคาถานี้    ส่วนการพรรณนาเนื้อความ  ผู้ศึกษาพึงทราบดังนี้.
         ที่ชื่อว่า  พาหุสจฺจํ  ได้แก่  การทรงไว้ซึ่งคำสอนของพระศาสดา   ที่
ท่านพรรณนาไว้  โดยนัยว่า  ภิกษุเป็นพหูสูต    ทรงไว้ซึ่งสุตะ   สั่งสมไว้ซึ่งสุตะ