การแสดงธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงประกาศแล้ว    อันเป็นที่สิ้น
ทุกข์และนำความสุขมาให้    ในโลกนี้และโลกหน้า    เพราะปรารถนาประโยชน์
เกื้อกูลแก่บุคคลเหล่าอื่น  ชื่อว่า   ธรรมทาน.   ก็ในบรรดาทาน  ๒  อย่างนี้
ธรรมทานนี้เท่านั้นจัดว่าเป็นเลิศ.   เหมือนอย่างที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า
                        การให้ธรรม      ชนะการให้ทั้งปวง
                รสแห่งธรรม  ย่อมชนะรสทั้งปวง ความยินดี
                ในธรรม    ย่อมชนะควานยินดีทั้งปวง  ความ
                สิ้นตัณหา  ย่อมชนะทุกข์ทั้งปวง  ดังนี้.
         ในทานทั้ง ๒ อย่างนั้น  ความที่อามิสทานเป็นมงคล  ข้าพเจ้าได้กล่าว
ไว้แล้วนั้นแล   ส่วนธรรมทาน  เพราะเป็นที่ตั้งแห่งคุณทั้งหลาย  มีความเป็นผู้รู้
จักอรรถเป็นต้น   ฉะนั้น  พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสว่า  เป็นมงคล  สมจริงดังที่
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า     ภิกษุทั้งหลาย   ภิกษุแสดงธรรมดาตามที่ได้ฟังมา
ตามที่ได้เรียนมา   แก่ผู้อื่นโดยพิสดาร  โดยประการใด ๆ บุคคลนั้นเป็นผู้รู้แจ้ง
ซึ่งอรรถ    (รู้ผล)    และเป็นผู้รู้แจ้งซึ่งธรรม    (รู้เหตุ)    ในธรรมนั้น   ๆ  โดย
ประการนั้น ๆ ดังนี้เป็นต้น.
         การประพฤติกุศลกรรมบถ ๑๐ ชื่อว่า ธรรมจริยา.  ดังนี้พระผู้มีพระ-
ภาคเจ้าตรัสว่า   ดูก่อนพราหมณ์และคหบดีทั้งหลาย    การประพฤติธรรม  คือ
การประพฤติสม่ำเสมอทางกายมี  ๓ อย่างแล  ดังนี้เป็นต้น. ก็การประพฤติธรรม
นี้นั้น    พึงทราบว่าเป็นมงคล   เพราะเป็นเหตุให้อุบัติในโลกสวรรค์.