๑๗๒    ๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖    ๑๗๔
         สมจริงดังที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า    ดูก่อนพราหมณ์และคฤหบดี
ทั้งหลาย   เพราะเหตุแห่งธรรมจริยาและสมจริยาแล     สัตว์ทั้งหลายบางพวกใน
โลกนี้    ย่อมเข้าถึงสุคติโลกสวรรค์   เบื้องหน้าแต่การตายเพราะกายแตก   ดังนี้.
         ชนทั้งหลายผู้มีความเกี่ยวข้องกันทั้งทางฝ่ายมารดาหรือบิดา  จนถึง
๗ ชั่วโคตร  ชื่อว่า  ญาติ.
         การสงเคราะห์ซึ่งญาติเหล่านั้น        ผู้ซึ่งอันความเสื่อมโภคะหรือความ
เสื่อมเพราะความเจ็บป่วยครอบงำแล้วซึ่งมายังสำนักของตน   ด้วยวัตถุทั้งหลาย
มีอาหาร  เสื้อผ้า  ทรัพย์และข้าวเปลือกเป็นต้นตามกำลัง   พระผู้มีพระภาคเจ้า
ตรัสว่า  เป็นมงคล    เพราะเป็นเหตุแห่งการบรรลุคุณวิเศษ    มีการสรรเสริญ
เป็นต้น   อันเป็นไปในปัจจุบัน และการบรรลุคุณวิเศษมีการไปสู่สวรรค์เป็นต้น
อันเป็นไปในสัมปรายภพ.
         การงานทั้งหลาย  มีการสมาทานศีลอุโบสถ   การกระทำการขวนขวาย
การปลูกไม้ดอก  ไม้ผลและต้นไม้   และการสร้างสะพานเป็นต้น ชื่อว่า การงาน
ที่ไม่มีโทษ.   จริงอยู่การงานที่ไม่มีโทษเหล่านั้น      พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า
เป็นมงคล     เพราะเป็นเหตุแห่งการบรรลุประโยชน์สุขนานัปการ    ก็ในข้อนี้
พึงระลึกถึงสูตรทั้งหลาย    มีอาทิอย่างนี้ว่า    ดูก่อนวิสาขา   ข้อที่สตรีหรือบุรุษ
บางคนในโลกนี้   เข้าอยู่จำอุโบสถอันประกอบด้วยองค์แปด    เบื้องหน้าแต่การ
ตายเพราะกายแตก  จะพึงเข้าถึงความเป็นสหายของเทวดาทั้งหลายชั้นจาตุมมหา-
ราชิกา   นั้นเป็นฐานะที่จะมีได้แล   ดังนี้.
         พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสมงคล   ๔  ประการคือ  ทาน  ๑   ธรรมจริยา ๑
การสงเคราะห์ญาติทั้งหลาย ๑  การงานทั้งหลายที่ไม่มีโทษ ๑  ด้วยพระคาถานี้
ดังพรรณนามาฉะนี้.
หน้า ๑๗๓