ให้พ่ายแพ้เสียเอง  ก็   ม   อักษรในคำว่า    สพฺพตฺถมปราชิตา   นี้   พึงทราบว่า
เป็นการเชื่อมบท  (บทสนธิ)
         บาทคาถาว่า  สพฺพตฺถ  โสตถึ  คจฺฉนฺติ  ความว่า   บุคคลกระทำ
ตามมงคล  เหล่านี้แล้ว   เป็นผู้ที่มารทั้ง  ๔  ให้แพ้ไม่ได้   ย่อมถึงความสวัสดี
ในที่ทั้งปวง    คือในโลกนี้และโลกหน้า  และในสถานที่ทั้งหลาย    มีทางเดิน
จงกรมเป็นต้น     มีคำอธิบายว่า   อาสวะ   การเข่นฆ่า   และความเร่าร้อนเหล่า
ใด   จะพึงเกิดขึ้น  จากการคบคนพาลเป็นต้น   ชนทั้งหลายเหล่านั้นย่อมถึงความ
สวัสดี  เพราะไม่มีอาสวะ  การเข่นฆ่าและความเร่าร้อนเหล่านั้น  ถือว่า เป็นผู้
ไม่มีอุปัทวะ   ไม่มีอุปสรรค   มีความเกษม    ไม่มีภัย   ย่อมถึงความสวัสดีได้
ก็อนุนาสิก  (นิคคหิต)  ในคำว่า  สพฺพตฺถ  โสตฺถึ  คจฺฉนฺติ  นี้  พึงทราบว่า
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้  เพื่อความสะดวกในการประพันธ์คาถา พระผู้มีพระ-
ภาคเจ้าทรงให้เทศนาจบลง   ด้วยบาทพระคาถานี้ว่า   ตนฺเตสํ  มงฺคลมุตฺตมํ.
         ถามว่า   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงให้เทศนาจบลงอย่างไร  ?
         ตอบว่า   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงให้เทศนาจบลง    โดยพุทธประสงค์
อย่างนี้ว่า  ดูก่อนเทวบุตร  ก็เพราะชนเหล่าใดกระทำตามมงคลเหล่านี้   อย่างนี้
ชนเหล่านั้นย่อมถึงความสวัสดีในที่ทั้งปวง  ฉะนั้น  ท่านจงถือเอามงคลทั้ง ๓๘
ประการ  มีการไม่เสพพวกคนพาลเป็นต้นนั้น   เป็นมงคลอย่างสูงสุด    ได้แก่
ประเสริฐที่สุด  คือเลิศสำหรับชนทั้งหลายเหล่านั้น   ผู้กระทำตามมงคลเหล่านี้นี้.
         ก็ในที่สุดแห่งพระเทศนา     ที่พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงให้จบลงแล้ว
อย่างนี้      เทวดาประมาณแสนโกฏิบรรลุพระอรหัต.     ผู้ที่บรรลุเป็นพระ
โสดาบัน  พระสกทาคามี  พระอนาคามี   นับไม่ถ้วน.