ต่อจากนั้นในวันที่   ๒    พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสเรียกพระอานนทเถระ
มาแล้วตรัสว่า   ดูก่อนอานนท์    เมื่อคืนนี้เทวดาองค์หนึ่งเข้ามาหาเราแล้วถาม
มงคลปัญหา  เมื่อเป็นเช่นนี้   เราจึงได้กล่าวมงคล ๓๘ ประการ  แก่เทวดานั้น
ดูก่อนอานนท์   เธอจงเรียนมงคลนี้    ครั้นเรียนมงคลปริยาขึ้นแล้วจงบอกภิกษุ
ทั้งหลาย.   พระเถระเรียนเอาแล้ว   จึงได้บอกภิกษุทั้งหลาย    มงคลสูตรนี้นั้น
อาจารย์นำสืบ ๆ กันมา  ย่อมเป็นมาได้จนถึงทุกวันนี้  พรหมจรรย์นี้พึงทราบ
ว่า  เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย  ประกาศดีแล้ว   จนกระทั่งบริบูรณ์  แพร่หลาย
กว้างขวาง  มีคนรู้กันมาก   และเป็นปึกแผ่น  ด้วยประการฉะนี้.
สรุปมงคล  ๓๘
         บัดนี้  เพื่อความฉลาดในการอบรมญาณ ในมงคลเหล่านี้นั้น  แหละ จึง
มีโยชนา  (วาจาประกอบการอธิบายความให้เชื่อมกัน)  จำเดิมแต่ต้นดังต่อไปนี้.
         สัตว์ทั้งหลายเหล่านี้   ผู้ใคร่ต่อความสุขในโลกนี้  โลกหน้าและโลกุตร-
สุข   ละการเสพคนพาล  อาศัยบัณฑิตทั้งหลาย  บูชาซึ่งบุคคลทั้งหลาย  ที่ควร
บูชา    อันการอยู่ในประเทศอันสมควร    และการเป็นผู้มีบุญอันกระทำแล้วใน
ปางก่อน  ตักเตือนอยู่  ในการสั่งสมกุศล   จึงตั้งตนไว้ชอบ  มีอัตภาพอันประดับ
แล้ว  ด้วยพาหุสัจจะ  ศิลปะ   และวินัย   กล่าวอยู่ซึ่งวาจาสุภาษิต   อันสมควร
แก่วินัย    ตนยังไม่ละความเป็นคฤหัสถ์ตราบใด   ก็ชำระหนี้เก่าโดยการเลี้ยงดู
มารดาบิดาอยู่ตราบนั้น     ประกอบหนี้ใหม่ด้วยการสงเคราะห์บุตรและภรรยาอยู่
บรรลุถึงความสำเร็จแห่งสมบัติ     มีทรัพย์และข้าวเปลือกเป็นต้น      ด้วยความ
เป็นผู้มีการงานไม่อากูล     ถือเอาสาระแห่งโภคะด้วยการให้ทานและสาระแห่ง