สูจิโลมสูตรที่  ๕
ว่าด้วยกิเลสเป็นเหตุเกิด
         [๓๑๙]   ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
         สมัยหนึ่ง    พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่บน    (แท่นหิน)   เตียงมี
แม่แคร่ในที่อยู่ของสูจิโลมยักษ์   ใกล้   บ้านคยา  ก็สมัยนั้นแล    ขรยักษ์และ
สูจิโลมยักษ์เดินผ่านไปในที่ไม่ไกลพระผู้มีพระภาคเจ้า    ลำดับนั้น   ขรยักษ์
ได้กล่าวกะสูจิโลมยักษ์ว่า   นั่นสมณะ   สูจิโลมยักษ์ได้กล่าวกะขรยักษ์ว่า  นั่น
ไม่ใช่สมณะ  นั่นเป็นสมณะเทียม   เราทราบชัดว่า สมณะหรือสมณะเทียมเพียงไร
ลำดับนั้น      สูจิโลมยักษ์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ     ครั้นแล้ว
น้อมกายของตนเข้าไปใกล้พระผู้มีพระภาคเจ้า  พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงเป็นกาย
(ของสูจิโลมยักษ์) ออกไป  สูจิโลมยักษ์ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า  ท่านกลัว
ข้าพเจ้าหรือสมณะ     พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า    เราไม่กลัวท่านดอกผู้มีอายุ
แต่สัมผัสของท่านลามก.
         ส.  ดูก่อนสมณะ   ข้าพเจ้าจักถามปัญหากะท่าน   ถ้าท่านไม่พยากรณ์
ไซร้  ข้าพเจ้าจักควักดวงจิตของท่านออกโยนทิ้งเสีย   หรือจักฉีกหทัยของท่าน
เสีย  หรือจักจับที่เท้าทั้งสองแล้วขว้างไป  ในแม่น้ำคงคาฝั่งโน้น.
         พ.  เราไม่เห็นบุคคลในโลกพร้อมทั้งเทวโลก   มารโลก   พรหมโลก
ในหมู่สัตว์พร้อมทั้งสมณพราหมณ์   เทวดาและมนุษย์  ผู้ซึ่งจะควักดวงจิตของ
เราออกโยนทิ้ง    หรือจะฉีกหทัยของเราเสีย    หรือจะจับที่เท้าทั้งสองแล้วขว้าง