๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖   
                          ทรัพย์เครื่องปลื้มใจอย่างใดอย่างหนึ่ง
                ในโลกนี้หรือในโลกอื่น  หรือรัตนะใด  อัน
                ประณีตในสวรรค์  ทรัพย์และรัตนะนั้นเสมอ
                ด้วยพระตถาคตไม่มีเลย  พุทธรัตนะแม้นี้
                เป็นรัตนะอันประณีต   ด้วยสัจวาจานี้  ขอ
                ความสวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้
                          พระศากยมุนีผู้มีพระหฤทัยดำรงมั่น
                ได้บรรลุธรรมใดอันเป็นที่สิ้นกิเลส  เป็นที่
                สำรอกกิเลส  เป็นอมตธรรม   เป็นธรรม
                ประณีต  ธรรมชาติอะไร  ๆ  อันเสมอด้วย
                พระธรรมนั้นย่อมไม่มี  ธรรมรัตนะแม้นี้
                เป็นรัตนะอันประณีต  ด้วยสัจวาจานี้  ขอ
                ความสวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้
                          พระพุทธเจ้าผู้ประเสริฐสุด  ทรง
                สรรเสริญแล้วซึ่งสมาธิใด ว่าเป็นธรรมอัน
                สะอาด  บัณฑิตทั้งหลายกล่าวสมาธิใด  ว่า
                ให้ผลในลำดับ  สมาธิอื่นเสมอด้วยสมาธินั้น
                ย่อมไม่มี    ธรรมรัตนะแม้นี้เป็นรัตนะอัน
                ประณีต  ด้วยสัจวาจานี้  ขอความสวัสดีจงมี
                แก่สัตว์เหล่านี้
หน้า ๒