| ไปในแม่น้ำคงคาฝั่งโน้น ผู้มีอายุ ก็แลท่านปรารถนาจะถามปัญหาข้อใด ก็จง |
| ถามเถิด. |
| ลำดับนั้นแล สูจิโลมยักษ์ทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าด้วยคาถาว่า |
| [๓๒๐] ราคะและโทสะมีอะไรเป็น |
| เหตุเกิด ความไม่ยินดี ความยินดี ขนลุก |
| ขนพอง เกิดแต่อะไร วิตกทั้งหลายเกิดแต่ |
| อะไร แล้วจึงปล่อยลงไปหาใจที่เป็นกุศล |
| เหมือนพวกเด็กน้อยเอาด้ายผูกตีนกาแล้ว |
| ปล่อยลงไป ฉะนั้น. |
| พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบด้วยพระคาถาว่า |
| ราคะและโทสะมีอัตภาพเป็นเหตุเกิด |
| ความไม่ยินดี ความยินดี ขนลุกขนพอง |
| เกิดแต่อัตภาพนี้ วิตกทั้งหลายเกิดแต่อัตภาพ |
| นี้ แล้วปล่อยลงไปหาใจที่เป็นกุศล เหมือน |
| พวกเด็กน้อยเอาด้ายผูกตีนกา แล้วปล่อยลง |
| ไปฉะนั้น. |
| กิเลสทั้งหลายมีราคะเป็นต้น เกิดแต่ |
| ความเยื่อใย เกิดในตน เหมือนย่านไทรเกิด |
| แต่ต้นไทร ฉะนั้น กิเลสเป็นอันมาก ซ่าน |
| ไปแล้วในกามทั้งหลาย เหมือนเถาย่านทราย |
| รึงรัดไปแล้วในป่า. |
๑๙๙
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๒๐๑ 