กลัวอยู่ดุจทิ่มแทงด้วยเข็มฉะนั้น   เขาจึงได้ชื่อว่า  สูจิโลมยักษ์  ก็เพราะเหตุที่เขา
มีขนดุจเข็มนั่นเอง  ด้วยประการฉะนี้.   ยักษ์ทั้งสองนั่นออกจากภพของตนเพื่อ
ไปหากิน  ไปได้ครู่เดียวก็กลับมา    โดยทางที่ตนไปนั้นเอง    มาถึงยังทิสาภาค
นอกนี้   ได้ก้าวเข้าไปในที่ไม่ไกลจากพระผู้มีพระภาคเจ้า.
         ในคำว่า  อถ  โข  ขโร  เป็นต้น   มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
         ถามว่า  เพราะเหตุไร  ยักษ์ทั้งสองเหล่านั้นจึงได้กล่าวอย่างนี้  ?
         ตอบว่า   ขรยักษ์ได้เห็นอาการของสมณะแล้วกล่าวกะสูจิโลมยักษ์ส่วน
สูจิโลมยักษ์เป็นผู้มีความเห็นอย่างนี้ว่า ผู้ใดกลัวผู้นั้นหาใช่สมณะไม่  แต่จะต้อง
เป็นสมณะเทียม    เพราะเปรียบเทียบกับสมณะ  (แท้)  เพราะฉะนั้น     เมื่อจะ
ดูหมิ่นพระผู้มีพระภาคเจ้าผู้เช่นนั้น  แม้จะกล่าวด้วยความรุนแรงว่า    บุรุษผู้นี้
หาใช่สมณะไม่ เขาเป็นสมณะปลอม เมื่อใคร่จะทดลองอีกจึงกล่าวว่า  เราทราบ
อยู่เพียงไรเป็นต้น.
         คำที่ท่านกล่าวอย่างนี้ว่า  อถ  โข  เป็นต้น  ซึ่งท่านกล่าวไว้จำเดิมแต่
คำนี้ว่า  สูจิโลโม  ยกฺโข  จนถึงคำว่า  อปิจ  เต  สมฺผสฺโส  ปาปโก
ก็อีกอย่างหนึ่ง   สัมผัสของท่านเลว    ดังนี้    เนื้อความตื้นทั้งนั้น   ด้วยว่าใน
คำนั้น     พึงทราบสัมพันธ์อย่างนี้   เพียงอย่างเดียวว่า   คำว่า  ภควโต   กายํ
หมายถึงน้อมกายของตนเข้าไปหาพระผู้มีพระภาคเจ้า   ก็ต่อจากนั้นสูจิโลมยักษ์
เห็นพระผู้มีพระภาคเจ้าไม่ทรงหวาดหวั่นอยู่   จึงกล่าวว่า   "สมณะ   เราจะถาม
ปัญหากะท่าน"    ดังนี้เป็นต้น.
         ถามว่า  เพราะเหตุไร   สูจิโลมยักษ์จึงถามปัญหา ?