ก็ในกาลครั้งนั้นนั่นแล  บุรุษประมาณ   ๕๐๐ คน ทำบาปกรรมทั้งหลาย
มีการฆ่าชาวบ้านเป็นต้น    เลี้ยงชีวิตด้วยความเป็นโจร    ถูกมนุษย์ชาวชนบท
ติดตามหนีไปอยู่  ได้เข้าไปสู่ป่า    ไม่เห็นที่กำบังหรือที่นั่งอะไรในป่านั้น   ได้
เห็นภิกษุผู้อยู่ป่าเป็นวัตรรูปหนึ่ง  ซึ่งอยู่ในประเทศไม่ไกล  ไหว้แล้วก็กล่าวว่า
ท่านขอรับ     ขอท่านจงเป็นที่พึ่งของพวกกระผม.   พระเถระกล่าวว่า  ที่พึ่งเช่น
กับศีลสำหรับท่านทั้งหลายไม่มี     ขอให้ท่านทุกคนจงสมาทานเบญจศีล    โจร
เหล่านั้นรับคำแล้วก็สมาทานศีล.   พระเถระกล่าวว่า   บัดนี้พวกท่านเป็นผู้มีศีล
แล้ว     เมื่อท่านทั้งหลายแม้ถูกปลงชีวิตของตนให้พินาศอยู่    ท่านทั้งหลายอย่า
ได้ประทุษร้ายใจ(อย่าโกรธ) พวกโจรเหล่านั้นรับคำแล้ว.
         ครั้งนั้น   ชาวชนบทเหล่นั้นมาถึงแล้วก็มองหาอยู่   ข้างโน้นบ้าง  ข้างนี้
บ้าง  ก็ได้พบโจรเหล่านั้นแล้วพากันปลงชีวิตเสียสิ้นทุกคน.   โจรเหล่านั้นกระ
ทำกาละแล้วบังเกิดในกามาวจรเทวโลก  บรรดาโจรเหล่านั้น    โจรผู้เป็นหัวหน้า
ได้เป็น   เทพบุตรผู้เป็นหัวหน้า   โจรนอกนี้ได้เป็นบริวารของเทพบุตรผู้เป็น
หัวหน้านั่นเอง  ท่านเหล่านั้นท่องเที่ยวกลับไปกลับมาอยู่  ให้พุทธันดรหนึ่งสิ้น
ไปในเทวโลก   แล้วเคลื่อนจากเทวโลกในกาลแห่งพระพุทธเจ้าของเราทั้งหลาย
เทพบุตรผู้เป็นหัวหน้าได้ถือปฏิสนธิในท้องแห่งภรรยาของชาวประมง    ผู้เป็น
หัวหน้าสกุล  ๕๐๐ สกุล ในบ้านชาวประมงซึ่งมีอยู่ที่ประตูเมืองสาวัตถี เทพบุตร
พวกนี้     ได้ถือปฏิสนธิในครรภ์ของภรรยาของชาวประมงที่เหลือทั้งหลาย   เขา
เหล่านั้นได้ถือปฏิสนธิและออกจากครรภ์ในวันเดียวกันนั้นเอง      ด้วยประการ
ฉะนี้.