ปานนี้ใด   พึงเป็นผู้มีการงานเศร้าหมอง    สิ้นกาลนานเหมือนหลุมคูถ   เป็น
บุคคลที่เต็มไปด้วยบาป     เพราะเพียบพร้อมไปด้วยคูถคือบาป    ก็บุคคลเห็น
ปานนี้นั้น    ผู้มีการงานอันเศร้าหมอง  เป็นผู้ชำระให้สะอาดได้โดยยาก    แม้จะ
เสวยวิบากแห่งกิเลส    (เพียงดังนั้น)  นั้น     สิ้นกาสนาน    ก็หาบริสุทธิ์ได้ไม่
ฉันนั้นเหมือนกัน   เพราะฉะนั้น   ภิกษุเช่นนั้นนั่นแลละไปแล้วย่อมเข้าถึงทุกข์
สิ้นกาลนาน  แม้ประมาณมิได้โดยการนับปี.
         อีกอย่างหนึ่ง  ในคาถานี้มีสัมพันธ์ดังต่อไปนี้.
         ในบาทพระคาถาที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า    ภิกษุผู้เช่นนั้นแล
ละไปแล้วย่อมเข้าถึงทุกข์  ดังนี้     จะพึงมีคำถามสอดเข้ามาว่า    ก็ภิกษุนี้
ท่านทั้งหลายสามารถจะกระทำโดยประการที่ละไปแล้วจะไม่เข้าถึงทุกข์ได้หรือไม่
         ตอบว่า   ไม่สามารถ
         ถามว่า  เพราะเหตุไร  ?
         ตอบว่า  เพราะภิกษุนี้เปรียบเหมือนหลุมคูถที่เต็มอยู่นานปี  ก็พึงเป็น
หลุมที่เต็มด้วยคูถ  ดังนี้.
         เพราะพระผู้มีพระภาคเจ้าได้ทรงแสดงไว้ก่อนทีเดียวว่า  ภิกษุทั้งหลาย
ท่านทั้งหลายจงรู้จักบุคคลเห็นปานนั้นผู้อาศัยเรือน    คือว่าพึงทราบบุคคลเห็น
ปานนั้นผู้อาศัยกามคุณทั้ง  ๕  ผู้ชื่อว่ามีความปรารถนาลามก    เพราะประกอบ
ด้วยความปรารถนาลามก    อันเป็นไปโดยอาการคือการปรารถนาคุณที่ไม่มีจริง
ผู้ชื่อว่ามีความดำริชั่ว  เพราะประกอบด้วยความดำริทั้งหลาย  มีกามวิตกเป็นต้น
ผู้ชื่อว่ามีความประพฤติชั่ว  เพราะประกอบด้วยความประพฤติชั่ว  มีการประพฤติ