ล่วงศีลอันเป็นไปทางกายเป็นต้น   และอันต่างด้วยประเภทมีการให้ไม้ไผ่เป็นต้น
(เพื่อประจบชาวบ้าน) ผู้ชื่อว่า  การโคจรอันชั่ว  เพราะการท่องเที่ยวไปในที่ไม่
ดี  ในที่ไม่สมควร  มีสำนักหญิงแพศยาเป็นต้น   ท่านทั้งหลายทั้งปวง   จงเป็น
ผู้สามัคคีกัน  เว้นบุคคลนั้นเสีย และอย่าถึงความขวนขวายน้อย  ด้วยเหตุสักว่า
การเว้นภิกษุนั้นเท่านั้น   แต่โดยแท้แล ท่านทั้งหลายจงกำจัดบุคคลนั้น  ผู้เป็น
เพียงดังแกลบ      จงคร่าบุคคลผู้เป็นดังหยากเยื่อออกเสีย     คือว่าจงคร่าบุคคล
ผู้เป็นเพียงดังหยากเยื่อนั้นโดยไม่ต้องไยดีประดุจหยากเยื่อ     และจงคร่าบุคคล
ผู้เป็นดังแกลบ  ประดุจราชบุรุษคร่าคนจัณฑาลซึ่งเป็นโรคเรื้อมีแผลแตกไหล
ออก   ผู้เข้าไปในท่ามกลางแห่งกษัตริย์เป็นต้น    คือว่าท่านทั้งหลายจงจับบุคคล
นั้นที่มือหรือที่ศีรษะแล้วคร่าออกไป     เหมือนอย่างท่านพระมหาโมคคัลลานะ
จับปาปบุคคลนั้นที่แขนดึงออกไปจากซุ้มประตูภายนอกแล้วใส่ลูกดาล  (กุญแจ)
เสีย.  แม้ฉันใด  ท่านทั้งหลายก็จงคร่าบุคคลนั้นเสียฉันนั้น.
         ถามว่า   เพราะเหตุไร  ?
         ตอบว่า  ชื่อว่าสังฆารามเขาสร้างไว้สำหรับผู้มีศีลทั้งหลาย  ไม่ได้สร้าง
ไว้สำหรับภิกษุทั้งหลายที่ทุศีล.     ต่อแต่นั้นไป    ท่านทั้งหลายจงขับบุคคลลีบ
ผู้ไม่ใช่สมณะซึ่งถือตัวว่าเป็นสมณะออกไปเสีย  เหมือนอย่างว่า  ข้าวลีบทั้งหลาย
แม้ปราศจากข้าวสารในภายใน   แต่ก็ปรากฏเหมือนข้าวเปลือก  เพราะมีแกลบ
อยู่ข้างนอก   ฉันใด   ปาปภิกษุทั้งหลายก็ฉันนั้น    แม้เว้นจากคุณสมบัติมีศีล
เป็นต้นในภายใน  แต่ก็ปรากฏเหมือนกับภิกษุ   ด้วยบริขารมีผ้ากาสาวะเป็นต้น
ในภายนอก  พระผู้มีพระภาคเจ้าจึงตรัสเรียกว่า  ปลาปา  คนลีบ  ท่านทั้งหลาย