พราหมณธัมมิกสูตรที่  ๗
ว่าด้วยพราหมณธรรม
         [๓๒๒]   ข้าพเจ้าได้สดับมาแล้วอย่างนี้
         สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคเจ้าประทับอยู่  ณ  พระวิหารเชตวัน  อาราม
ของท่านอนาถบิณฑิกเศรษฐี    ใกล้พระนครสาวัตถี    ครั้งนั้นแล  พราหมณ์
มหาศาลชาวแคว้นโกศลเป็นอันมาก  ผู้แก่เฒ่า   เป็นผู้ใหญ่  ล่วงกาลผ่านวัยมา
โดยลำดับ   เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคเจ้าถึงที่ประทับ    ได้สนทนาปราศรัยกับ
พระผู้มีพระภาคเจ้า    ครั้นผ่านการปราศรัยพอให้ระลึกถึงกันไปแล้ว  นั่ง ณ ที่
ควรส่วนข้างหนึ่ง  แล้วทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า   ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ
บัดนี้  พวกพราหมณ์ย่อมปรากฏในพราหมณธรรมของพวกพราหมณ์เก่าหรือ ?
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า  ดูก่อนพราหมณ์ทั้งหลาย   บัดนี้  พวกพราหมณ์หา
ปรากฏในพราหมณ์ธรรมของพวกพราหมณ์เก่าไม่.
         พ.  ขอประทานพระวโรกาส   ขอท่านพระโคดมโปรดตรัสพราหมณ์
ธรรมของพวกพราหมณ์เก่า  แก่ข้าพระองค์ทั้งหลายเถิด   ถ้าท่านพระโคดมไม่
มีความหนักพระทัย.
         ภ.  ดูก่อนพราหมณ์ทั้งหลาย  ถ้าอย่างนั้น    ท่านทั้งหลายจงตั้งใจ  จง
ใส่ใจให้ดี   เราจักกล่าว.
         พราหมณ์มหาศาลเหล่านั้น  ทูลรับพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว   พระผู้มี-
พระภาคเจ้าได้ตรัสคาถาประพันธ์นี้ว่า