[๓๒๓]   ฤาษีทั้งหลายมีในครั้งก่อน
                สำรวมตน  มีตบะ  ละเบญจกามคุณแล้ว  ได้
                ประพฤติประโยชน์ของตน  ๆ
                        พวกพราหมณ์แต่เก่าก่อนไม่มีสัตว์
                เลี้ยง  ไม่มีเงิน  ไม่มีสิ่งของต่าง ๆ  พราหมณ์
                เหล่านั้น  มีทรัพย์และข้าวเปลือกอันเป็น
                ส่วนแห่งการสาธยายมนต์  ได้รักษาขุมทรัพย์
                อันประเสริฐไว้
                        ภัตที่ประตูเรือน  ทายกทั้งหลายเริ่ม
                ทำตั้งไว้แล้ว  เพื่อพราหมณ์เหล่านั้น  ทายก
                ทั้งหลายได้สำคัญภัตนั้นว่า  เป็นของที่ตน
                ควรให้แก่พราหมณ์เหล่านั้น  ผู้แสวงหาภัต
                ที่เริ่มทำไว้แล้วด้วยศรัทธา
                        ชาวชนบท  ชาวแว่นแคว้น  ผู้มั่งคั่ง
                ด้วยผ้าที่ย้อมด้วยสีต่าง  ๆ  และด้วยที่นอน
                และที่อยู่   ได้นอบน้อมพราหมณ์เหล่านั้น
                        พราหมณ์ทั้งหลายผู้อันธรรมรักษา
                แล้ว  ใคร  ๆ ไม่พึงฆ่า  ไม่พึงชนะ  ใคร ๆ
                ไม่พึงห้ามพราหมณ์เหล่านั้น  ที่ประตูแห่ง
                สกุลทั้งหลาย  โดยประการทั้งปวง