| พราหมณ์เหล่านั้นประพฤติพรหม- |
| จรรย์ตั้งแต่เป็นเด็กมาตลอดเวลา ๔๘ ปี ได้ |
| เที่ยวไปแสวงหาวิชชาและจรณะในกาลก่อน |
| พราหมณ์เหล่านั้นไม่ไปหาหญิงอื่น |
| ทั้งไม่ซื้อภรรยา อยู่ร่วมกัน เพราะความรัก |
| ความชอบใจเสมอกันเท่านั้น |
| พราหมณ์ผู้เป็นสามี ย่อมไม่ร่วมกับ |
| ภรรยาผู้เว้นจากกระดูก นอกจากสมัยที่ควรจะ |
| ร่วม พราหมณ์ย่อมไม่ร่วมเมถุนธรรมในระ- |
| หว่างโดยแท้ |
| พราหมณ์ทั้งหลายสรรเสริญพรหม- |
| จรรย์ ศีล ความเป็นผู้ซื่อตรง ความอ่อน |
| โยน ตบะ ความสงบเสงี่ยม และความไม่ |
| เบียดเบียน และแม้ความอดทน |
| พราหมณ์ผู้เสมอด้วยพรหม ผู้มีความ |
| บากบั่นมั่นคง เป็นผู้สูงสุดกว่าพราหมณ์ |
| เหล่านั้น และพราหมณ์นั้นย่อมไม่เสพเมถุน- |
| ธรรมโดยที่สุดแม้ในความฝัน |
| พราหมณ์บางพวก ผู้มีชาติแห่งบุคคล |
| ผู้รู้แจ้งในโลกนี้ ศึกษาตามตัววัตรของพราหมณี |
| ผู้เสมอด้วยพรหมนั้นอยู่ ได้สรรเสริญ |
| พรหมจรรย์ ศีลและแม้ขันติ |
๒๒๖
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๒๒๘ 