๒๒๗    ๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖    ๒๒๙
                        พราหมณ์ทั้งหลายขอข้าวสาร  ที่นอน
                ผ้า  เนยใสและน้ำมัน  แล้วรวบรวมไว้โดย
                ธรรม   ได้กระทำยัญ  คือทาน  แต่วัตถุมีข้าว
                สารเป็นต้นที่เขาให้แล้วนั้น
                        ในยัญที่ตนตั้งไว้  พราหมณ์เหล่านั้น
                ไม่ฆ่าแม่โคเลย  มารดาบิดา  พี่น้องชายหรือ
                ญาติเหล่าอื่น  มิตรผู้ยิ่งใหญ่  ไม่ฆ่าแม่โค
                ซึ่งเป็นที่เกิดแห่งปัญจโครสอันเป็นยา  ฉันใด
                        แม่โคเหล่านี้ให้ข้าว  ให้กำลัง  ให้
                วรรณะ  และให้ความสุข  พราหมณ์เหล่านั้น
                ทราบอำนาจประโยชน์นี้แล้ว  จึงไม่ฆ่าแม่
                โคเลย  ฉันนั้น
                        พราหมณ์ทั้งหลายผู้ละเอียดอ่อน มี
                ร่างกายใหญ่  มีวรรณะ  มียศ  ขวนขวายใน
                กิจน้อยใหญ่  โดยธรรมของตน  ได้ประพฤติ
                แล้วด้วยข้อปฏิบัติอันเป็นเหตุให้หมู่สัตว์นี้
                ถึงความสุขในโลก
                        ความวิปลาสได้มีแก่พราหมณ์เหล่า
                นั้น  เพราะได้เห็นกามสุขอัน  (ลามก)   น้อย
                ที่เกิดขึ้นจากกามคุณอันเป็นของ  (ลามก)
                น้อย  พราหมณ์ทั้งหลายได้ปรารถนาเพ่งเล็ง
                สมบัติของพระราชา  เหล่านารีที่ประดับดี
หน้า ๒๒๘