บทว่า   สทฺธาปกตํ   ได้แก่  เริ่มทำไว้ด้วยศรัทธา  มีคำอธิบายว่า  ที่
จะพึงให้ด้วยศรัทธา.
         ในคำว่า  เอสานํ   มีวิเคราะห์ว่า  ชนเหล่าใดย่อมแสวงหา   เหตุนั้น
ชนเหล่านั้นชื่อว่า  เอสา   ผู้แสวงหา   มีคำอธิบายว่า    แก่พราหมณ์ทั้งหลาย
เหล่านั้น    ผู้แสวงหา   คือเสาะหา   เที่ยวแสวงหา
         บทว่า  ทาตเว  ได้แก่  พึงให้.
         บทว่า   ตทมญฺิสุํ  ได้แก่  ไม่ดูหมิ่นภัตนั้น   อธิบายว่าชนทั้งหลาย
ผู้ให้  ได้สำคัญภัตนั้นที่ตนเตรียมตั้งไว้ที่ประตู    อันตนจะพึงถวายด้วยศรัทธา
คือว่า  อันตนพึงให้แก่พราหมณ์เหล่านั้นผู้แสวงหาอยู่      หาได้สำคัญยิ่งไปกว่า
นั้นไม่   ด้วยว่าพราหมณ์เหล่านั้น   ซึ่งไม่ต้องการได้มีแล้วโดยประการอื่น  (ไม่
แสวงหาภัต) พราหมณ์เหล่านั้นพอใจแล้ว   เพราะเป็นผู้มีอาหารและเครื่องนุ่ง
ห่มเป็นอย่างยิ่งอย่างเดียว (คือต้องการอาหารและเครื่องนุ่งห่มเท่านั้น)
         บทว่า นานารตฺเตหิ  ได้แก่  ด้วยผ้าที่ย้อมด้วยสีต่าง ๆ  ด้วยที่นอน
ที่ปูลาด   แล้วด้วยเครื่องปูนอนอันวิจิตร  ด้วยปราสาทที่ประเสริฐ   มีปราสาท
ชั้นเดียวและ ๒ ชั้นเป็นต้น.
         บทว่า  อาวสเถหิ  ได้แก่ด้วยอุปกรณ์ทั้งหลายเห็นปานนั้น.
         ชาวชนบท  ชาวแว่นแคว้น   คือ ชาวชนบทที่อยู่ในส่วนหนึ่ง ๆ  ของ
ประเทศ     และชาวแว่นแคว้นทั้งสิ้นบางพวก ๆ    ย่อมนอบน้อมพราหมณ์ทั้ง
หลาย     ทั้งเวลาเย็นทั้งเวลาเช้า      ประดุจบุคคลนอบน้อมเทพเจ้าทั้งหลายว่า
ข้าพเจ้าขอนอบน้อมพราหมณ์ทั้งหลาย   ดังนี้.   พราหมณ์ทั้งหลายเหล่านั้นอัน