ชั้นพรหมก็ดี    จัดให้มีการฟังธรรมเป็นต้นตลอดทั้งคืน    ด้วยการยกฉัตรและ
ประทีปดอกไม้   แล้วทำพลีกรรมในเวลากลางคืน   ด้วยการอุทิศให้ซึ่งส่วนบุญ
ก็ดี  มนุษย์ทั้งหลายอันพวกท่านจะไม่พึงรักษาได้อย่างไร เพราะเหตุว่า  มนุษย์
เหล่านั้นกระทำพลีกรรม     อุทิศพวกท่านเท่านั้น      ทั้งกลางวันและกลางคืน
อย่างนี้.
         คำว่า    ตสฺม    หิ   เน  เพราะฉะนั้น    ท่านทั้งหลายจงรักษา  คือ
จงคุ้มครองมนุษย์เหล่านั้น     แม้เพราะเหตุแห่งพลีกรรม   และขอให้พวกท่านจง
ขจัดสิ่งที่ไม่เป็นประโยชน์ของมนุษย์เหล่านั้นออกเสีย  แล้วนำสิ่งที่เป็นประโยชน์
มาให้   ขอให้พวกท่านเป็นผู้ไม่ประมาท  ตั้งความเป็นผู้กตัญญูนั้น  ๆ ไว้ในใจ
ระลึกอยู่เป็นนิจเถิด.
         พระผู้มีพระภาคเจ้า     ครั้นทรงแสดงความที่มนุษย์ทั้งหลายมีอุปการะ
ต่อเทวดาทั้งหลายอย่างนี้แล้ว    จึงทรงเริ่มเพื่อประกอบสัจวาจา   โดยนัยมีอาทิ
ว่า   ยํกิญฺจิ    วิตฺตํ    เพื่อการเข้าไปสงบอุปัทวะของมนุษย์ทั้งหลายเหล่านั้น
และเพื่อการฟังธรรมของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย     ด้วยกระทรงประกาศ
พระพุทธคุณเป็นต้น.
         ในบรรดาบทเหล่านั้น   บทว่า  ยํกิญฺจิ    ได้แก่   สิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งไม่มี
ส่วนเหลือ    อันท่านกำหนดเอา     ด้วยสามารถแห่งการกำหนดที่ไม่แน่นอน
คือสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งได้โวหารในสิ่งนั้น  ๆ.
         ทรัพย์ชื่อว่า  วิตฺตํ.   ทรัพย์ที่ชื่อว่า  วิตฺตํ   เพราะอรรถว่า   ก็ทรัพย์
นั้นยังความปลื้มใจให้เกิดขึ้น.