พราหมณ์ทั้งหลายที่เสมอด้วยเทพ     ด้วยว่าบัณฑิตทั้งหลายผู้มีชาติแห่งผู้รู้แจ้ง
เหล่านั้น   ศึกษาวัตรของพราหมณ์ผู้เสมอด้วยพรหมนั้นอยู่   ย่อมสรรเสริญวัตร
ของพราหมณ์   ด้วยการบรรพชาและด้วยการเจริญฌาน  และพราหมณ์เหล่านั้น
ย่อมสรรเสริญคุณมีพรหมจรรย์เป็นต้น เหล่านี้   ด้วยข้อปฏิบัติเท่านั้น   พราหมณ์
แม้ทุกจำพวกเหล่านั้น  พึงทราบโดยนัยที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ใน   โทณ-
สูตร  ในปัญจกนิบาตนั้นแล  บัดนี้พระผู้มีพระภาคเจ้า  เมื่อจะทรงสรรเสริญ
พราหมณ์ทั้งหลายที่มีมรรยาท  จึงตรัสว่า   ตณฺฑุลํ  สยนํ  เป็นต้น.
         เนื้อความแห่งพระคาถานั้นว่า  บรรดาพราหมณ์เหล่านั้น   พราหมณ์
เหล่าใดเป็นผู้มีมารยาท  แต่ถ้าหากว่าประสงค์จะกระทำยัญ  ลำดับนั้นพราหมณ์
เหล่านั้นก็ขอข้าวสาร   ที่นอนอันต่างด้วยเตียงและตั่งเป็นต้น    ผ้าอันต่างด้วยผ้า
ทำด้วยเปลือกไม้เป็นต้น    และเนยใสและน้ำมันอันต่างด้วยเนยใสอันเกิดจากโค
และน้ำมันงาเป็นต้น  อันมีประการต่าง ๆ เพราะพราหมณ์เหล่านั้นเป็นผู้เว้นแล้ว
จากการรับของดิบและข้าวเปลือก    คือว่าขอแล้วโดยธรรม  ได้แก่  โดยธรรม
กล่าวคือฐานะที่เจาะจง  ซึ่งท่านกล่าวไว้อย่างนี้ว่า   พระอริยเจ้าทั้งหลาย   ย่อม
ยืนเจาะจง  (โดยธรรม)   นี้คือการขอของพระอริยเจ้าทั้งหลาย  ลำดับนั้นจึงได้
รวบรวมคือนำมารวมไว้     ซึ่งวัตถุมีข้าวสารเป็นต้นนั้น  ที่ผู้ประสงค์จะให้
ถวายไว้.
         พระบาลีว่า   สมุธาเนตฺวา   ดังนี้ก็มี.  เนื้อความก็อันเดียวกันนี้นั้นเอง.
พึงประกอบยัญ  แต่วัตถุนั้น  คือว่าถือเอาจากวัตถุนั้น  แล้วได้ทำทาน.