ก็เมื่อกระทำ     ย่อมไม่ฆ่าโคทั้งหลาย   คือพราหมณ์เหล่านั้นไม่ฆ่า
แม่โคทั้งหลายในเพราะยัญกล่าวคือทาน  ที่ปรากฏขึ้นแล้วนี้อย่างนี้.   ก็ในคำว่า
คาโว  นี้  พึงทราบว่าท่านกล่าวถึงสัตว์ทุกจำพวก   โดยยกแม่โคขึ้นเป็นประธาน.
         ถามว่า   เพราะเหตุไร  พราหมณ์เหล่านั้นจึงไม่ฆ่าสัตว์ทุกจำพวก.
         ตอบว่า  เพราะพราหมณ์เหล่านั้นประกอบด้วยคุณ    มีพรหมจรรย์
เป็นต้น.
         อีกอย่างหนึ่ง   เมื่อจะว่าโดยพิเศษ  พราหมณ์เหล่านั้นไม่ฆ่าโคทั้งหลาย
เหมือนกับมารดาบิดา  พี่ชายน้องชาย   และญาติทั้งหลายแม้เหล่าอื่น  ในบรรดา
บทเหล่านั้น   บาทพระคาถาว่า  ยาสุ   ชายนฺติ   โอสถา   ความว่า   รสแห่ง
โคทั้งหลาย  ๕  ชนิด   อันเป็นเภสัชสำหรับโรคทั้งหลาย     มีโรคน้ำดีเป็นต้น
ย่อมเกิดในแม่โคเหล่าใด.
         ในบททั้งหลายมี    อนนฺทา   เป็นต้น   มีอธิบายว่า   เพราะเมื่อชน
ทั้งหลายบริโภคปัญจโครสอยู่    ความหิวก็สงบลงได้   กำลังก็เพิ่มขึ้น  ผิวพรรณ
ก็ผ่องใส  สุขกายสุขใจย่อมเกิดขึ้น   ฉะนั้นพึงทราบว่าปัญจโครสเหล่านี้    ชื่อว่า
ให้ข้าว   ให้กำลัง  ให้วรรณะและให้ความสุข.   คำที่เหลือในคาถานี้มีเนื้อความ
ตื้นทั้งนั้น.
         พราหมณ์เหล่านั้น      เมื่อไม่ฆ่าแม่โคทั้งหลาย     ในเพราะยัญทั้งหลาย
อย่างนี้   เป็นผู้มีร่างกายอันบ่อเกิดแห่งบุญอนุเคราะห์แล้ว  จึงเป็นผู้ละเอียดอ่อน
มีร่างกายใหญ่   มีวรรณะ   มียศ    ขวนขวายในกิจน้อยใหญ่โดยธรรมของตน
ได้ประพฤติแล้วด้วยข้อปฏิบัติ   อันเป็นเหตุให้หมู่สัตว์ถึงความสุขในโลก.