๒๕๔    ๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖    ๒๕๖
ว่าน้ำเป็นต้นนั้น   เป็นเครื่องใช้ของมนุษย์ทั้งหลาย   ขอพระองค์ทรงบูชายัญเถิด
ราชสมบัติของพระองค์มีมาก   ขอเชิญพระองค์ทรงบูชายัญเถิด  พระราชทรัพย์
ของพระองค์ก็มีมาก.
         ถามว่า  ท่านกล่าวอธิบายไว้อย่างไร ?
         ตอบว่า  ท่านกล่าวอธิบายไว้ว่า    พวกพราหมณ์ทั้งหลายทูลว่า  ข้า
แต่มหาบพิตร  แม่โคเกิดขึ้นเพื่อประโยชน์แก่การใช้ของมนุษย์ทั้งหลาย  เหมือน
กับน้ำ   ถึงการนำไปใช้เพื่อสัตว์ทั้งหลาย    ในกิจการทั้งปวง   มีล้างมือเป็นต้น
ฉะนั้น    บาปเพราะการฆ่าแม่โคเหล่านั้นย่อมไม่มี    เพราะเหตุไร  ?  เพราะโค
นั้นเป็นเครื่องใช้ (บริกขาร) คือว่าเกิดขึ้นเพื่ออุปกรณ์ของสัตว์ทั้งหลายคือว่าโค
ทั้งหลายเกิดขึ้นเพื่อประโยชน์แก่การนำไปใช้สอยในกิจการทั้งหลายของมนุษย์
ทั้งหลาย  เหมือนแผ่นดินใหญ่นี้   ถึงการนำไปใช้ในกิจการทั้งปวง   มีการเดิน
และการยืนเป็นต้น    เหมือนเงินกล่าวคือกหาปณะ    ทรัพย์อันต่างด้วยทองและ
เงินเป็นต้น    และข้าวเปลือกอันต่างข้าวเหนียวและข้าวละหานเป็นต้น   ย่อม
ทั้งการใช้สอยในกิจการทั้งปวง    มีสัพโยหารเป็นต้น     ขอพระองค์จงฆ่าโค
เหล่านี้บูชายัญ  ที่ประการต่าง ๆ ๆ  ราชสมบัติของพระองค์มีมากเชิญพระองค์
ทรงบูชายัญเถิด   ราชทรัพย์ของพระองค์มีมาก  ดังนี้.
         โดยนัยที่กล่าวแล้วในก่อนอย่างนี้นั้นแล    ลำดับนั้นแล    พระราชาผู้
ประเสริฐอันพราหมณ์ทั้งหลายให้ยินยอมแล้ว   ได้ให้ฆ่าแม่โคทั้งหลาย ๑ แสน
ตัว  ในยัญพิธี   แม่โคทั้งหลายเหล่าใด   เสมอด้วยแพะ สงบเสงี่ยม ถูกเขารีดนมลง
หม้อ  ย่อมไม่เบียดเบียน (ผู้อื่น) ด้วยเท้า   ไม่เบียดเบียนด้วยเขา ไม่เบียดเบียน
หน้า ๒๕๕