กิงสีลสูตรที่  ๙
ว่าด้วยบรรลุประโยชน์สูงสุดด้วยปกติอย่างไร
         ท่านพระสารีบุตรทูลถามด้วยคาถาว่า
                        [๓๒๖]   นรชนพึงมีปกติอย่างไร มี
                ความประพฤติอย่างไร    พึงพอกพูนกรรม
                เป็นไฉน     จึงจะเป็นผู้ดำรงอยู่โดยชอบ
                และพึงบรรลุถึงประโยชน์อันสูงสุดได้ พระ-
                เจ้าข้า.
         พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า
                        นรชนพึงเป็นผู้ประพฤติอ่อนน้อม
                ต่อบุคคลผู้เจริญ  ไม่ริษยา  และเมื่อไปหาครู
                ก็พึงบุคคลผู้เจริญ  ไม่ริษยา  และเมื่อไปหาครู
                ที่ครูกล่าวแล้ว  พึงฟังสุภาษิตโดยเคารพ.
                        พึงไปหาครูผู้นั่งอยู่ในเสนาสนะของ
                ตนตามกาล   ทำมานะดุจเสาให้พินาศ  พึง
                ประพฤติอ่อนน้อม  พึงระลึกถึงเนื้อความ
                แห่งภาษิต  ธรรมคือบาลี  ศีล  พรหมจรรย์
                และพึงประพฤติโดยเอื้อเฟื้อด้วยดี.
                        นรชนมีธรรมเป็นที่มายินดี  ยินดี
                แล้วในธรรม  ตั้งอยู่ในธรรม  รู้จักวินิจฉัย