อุฏฐานสูตรที่  ๑๐
ว่าด้วยตื่นจากความหลับ
         พระผู้มีพระภาคเจ้า    ตรัสเตือนภิกษุทั้งหลายว่า
                        [๓๒๗]   เธอทั้งหลายจงลุกขึ้นเถิด
                จงนั่งเถิด  เธอทั้งหลายจะได้ประโยชน์อะไร
                ด้วยความหลับ     เพราะความหลับจะเป็น
                ประโยชน์อะไรแก่เธอทั้งหลาย     ผู้เร่าร้อน
                       เพราะโรค  คือ   กิเลสมีประการต่าง ๆ  ถูก
                       ลูกศร คือ ราคะเป็นต้นแทงแล้ว  ย่อยยับอยู่
                       เธอทั้งหลายจงลุกขึ้นเถิด    จงนั่งเถิด     จง
                      หมั่นศึกษาเพื่อสันติเถิด.
                                 มัจจุราชอย่ารู้ว่าเธอทั้งหลายประมาท
                       แล้ว    อย่ายังเธอทั้งหลายผู้ตกอยู่ในอำนาจ
                       ให้ลุ่มหลงเลย    เธอทั้งหลายจงข้ามตัณหา
                      อันซ่านไปในอารมณ์ต่าง ๆ  ซึ่งเป็นเหตุให้
                       เทวดาและมนุษย์  ผู้มีความต้องการอาศัยรูป
                      เป็นต้น   ดำรงอยู่.
                                 ขณะอย่าได้ล่วงเธอทั้งหลายไปเสีย
                        เพราะว่าผู้ล่วงขณะเสียแล้ว     เป็นผู้ยัดเยียด
                       กันในนรก  เศร้าโศกอยู่.