พระภาคเจ้าจึงตรัสไว้ว่า    เพื่อประโยชน์แก่พระนิพพาน     ขอท่านทั้งหลายจง
หมั่นศึกษา คือว่า ขอให้ท่านทั้งหลายเป็นผู้มีความบากบั่นไม่ท้อถอย  ศึกษาเถิด.
         ถามว่า   เพราะเหตุไร ?
         ตอบว่า  พระยามัจจุราช  ทราบว่าท่านทั้งหลายประมาทแล้ว  ก็อย่า
ได้ทำท่านทั้งหลาย  ผู้ตกอยู่ในอำนาจให้ลุ่มหลงเลย  คือว่า   การอันได้นามว่า
พระยามัจจุราช  ทราบอย่างนี้ว่า  ภิกษุเหล่านี้เป็นผู้ประมาทแล้ว  ก็อย่าได้ทำ
ท่านทั้งหลาย   ผู้ตกอยู่ในอำนาจให้ลุ่มหลงเลย    มีคำอธิบายว่า    ท่านทั้งหลาย
ย่อมไปสู่อำนาจของพระยามัจจุราชนั้น    ได้โดยประการใด  พระยามัจจุราชนั้น
กระทำท่านทั้งหลาย    ผู้อยู่ในอำนาจโดยประการนั้น   ก็อย่าให้ท่านทั้งหลายได้
ลุ่มหลงเลย.
         เพราะเมื่อบุคคลไปอยู่สู่อำนาจของพระยามารนั้น      เทวดาและมนุษย์
ทั้งหลาย  ผู้มีความต้องการ  อาศัยรูปเป็นต้น    ดำรงอยู่ได้ด้วยตัณหาใด  ท่าน
ทั้งหลายจงข้ามซึ่งตัณหานั้น   อันซ่านไปในอารมณ์ต่าง  ๆ  ขณะอย่าได้ล่วงเธอ
ทั้งหลายไปเสีย  เพราะว่าผู้ล่วงขณะเสียแล้ว  เป็นผู้ยัดเยียดกันในนรกย่อมเศร้า-
โศก    คือว่าเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย    ผู้มีความต้องการ    ได้แก่ผู้ต้องการ
รูป  เสียง กลิ่น รส  และโผฏฐัพพะ  อาศัยคืออิงอาศัย   ได้แก่เป็นผู้แอบแนบ
ซึ่งอารมณ์มีรูปเป็นต้นนั้น    ย่อมดำรงอยู่ได้ด้วยตัณหาใด    ของเธอทั้งหลายจง
ข้าม   คือว่าจงข้ามพ้นซึ่งตัณหานั้น   ได้แก่ตัณหาในภพและในโภคะ    ที่ชื่อว่า
ซ่านไป   เพราะเป็นธรรมชาติที่แผ่ซ่าน  กว้างขวางลุ่มลึก และไพศาลในอารมณ์
ทั้งหลาย     มีประการต่าง ๆ   ขณะอย่าได้ล่วงเลยที่ในทั้งหลายไปเสีย   คือว่าขณะ