| ราหุลสูตรที่ ๑๑ |
| ว่าด้วยไม่ดูหมิ่นบัณฑิต |
| พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถามว่า |
| [๓๒๘] เธอทั้งหลายย่อมไม่ดูหมิ่น |
| บัณฑิต เพราะการอยู่ร่วมกันเนื่อง ๆ แล |
| หรือ การทรงคบเพลิง เพื่อมนุษย์ทั้งหลาย |
| เธอนอบน้อมแล้วแลหรือ. |
| พระราหุลกราบทูลว่า |
| ข้าพระองค์ย่อมไม่ดูหมิ่นบัณฑิต |
| เพราะการอยู่ร่วมกันเนือง ๆ การทรงคบ |
| เพลิงเพื่อนมนุษย์ทั้งหลาย ข้าพระองค์นอบ- |
| น้อมแล้วเป็นนิตย์. |
| พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า |
| เธอละกามคุณห้ามีรูปเป็นที่รัก เป็น |
| ที่รื่นรมย์ใจ ออกบวชด้วยศรัทธาแล้ว จง |
| กระทำที่สุดทุกข์เถิด. |
| เธอจงคบกัลยาณมิตร จงเสพที่นอน |
| ที่นั่งอันสงัดเงียบ ปราศจากเสียงกึกก้อง |
| จงรู้จักประมาณในโภชนะ. |
๒๙๓
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๒๙๕ 