| บุคคล ๘ จำพวก ๔ คู่ อันสัตบุรุษ |
| ทั้งหลายสรรเสริญแล้ว บุคคลเหล่านั้น ควร |
| แก่ทักษิณาทาน เป็นสาวกของพระสุคตเจ้า |
| ทานที่บุคคลถวายแล้วในท่านเหล่านั้น ย่อม |
| มีผลมาก สังฆรัตนะแม้นี้เป็นรัตนะอัน |
| ประณีต ด้วยสัจวาจานี้ ขอความสวัสดีจงมี |
| แก่สัตว์เหล่านี้ |
| พระอริยบุคคลเหล่าใดในศาสนา |
| ของพระโคดม ประกอบด้วยดีแล้ว มีใจมั่น |
| คง เป็นผู้ไม่มีความห่วงใย พระอริยบุคคล |
| เหล่านั้น บรรลุอรหัตผลที่ควรบรรลุ หยั่ง |
| ลงสู่อมตนิพพาน ได้ซึ่งความดับกิเลส โดย |
| เปล่า เสวยผลอยู่ สังฆรัตนะแม้นี้เป็นรัตนะ |
| อันประณีต ด้วยสัจวาจานี้ ขอความสวัสดี |
| จงมีแก่สัตว์เหล่านี้ |
| เสาเขื่อนที่ฝังลงดิน ไม่หวั่นไหว |
| เพราะลมทั้งที่ทิศ ฉันใด ผู้ใดพิจารณาเห็น |
| อริยสัจทั้งหลาย เราเรียกผู้นั้นว่าเป็นสัตบุรุษ |
| ผู้ไม่หวั่นไหวเพราะโลกธรรม มีอุปมาฉันนั้น |
| สังฆรัตนะแม้นี้เป็นรัตนะอันประณีต ด้วย |
| สัจวาจานี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่สัตว์เหล่านี้ |
๒
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๔ 