| กิเลสเครื่องร้อยรัดเหล่าใดเหล่าหนึ่ง |
| ในโลกนี้ เป็นทางแห่งโมหะ เป็นฝักฝ่าย |
| แห่งความไม่รู้ เป็นที่ตั้งแห่งความสงสัย |
| กิเลสเครื่องร้อยรัดเหล่านั้น มาถึงพระตถา- |
| คตผู้มีจักษุผู้ยิ่งกว่านระทั้งลายแล้วย่อมไม่มี |
| ก็ถ้าว่า พระผู้มีพระภาคเจ้า ผู้เป็น |
| บุรุษ จะไม่พึงกำจัดเหล่ากิเลสเสีย โดยส่วน |
| เดียวเหมือนลมไม่พึงกำจัดเมฆไซร้ สัตว์โลก |
| ทั้งหมดถูกความไม่รู้ปกคลุมแล้ว พึงเป็น |
| โลกมืด เหมือนโลกที่ถูกเมฆปกคลุมแล้ว |
| เป็นโลกมืด ฉะนั้น. |
| นรชนทั้งหลายแม้มีความรุ่งเรือง จะ |
| ไม่พึงเดือดร้อน ส่วนนักปราชญ์ทั้งหลาย |
| เป็นผู้กระทำความรุ่งเรือง ข้าแต่พระองค์ |
| ผู้เป็นนักปราชญ์ เพราะเหตุนั้น ข้าพระองค์ |
| ย่อมสำคัญพระองค์ว่าเป็นนักปราชญ์ และ |
| ว่าผู้กระทำความรุ่งเรือง เหมือนอย่างนั้นนั่น |
| แล ข้าพระองค์ทั้งหลายทราบอยู่ ซึ่งพระ- |
| ผู้มีพระภาคเจ้าผู้เห็นแจ่มแจ้ง จึงเข้ามาเฝ้า |
| ขอพระองค์โปรดตรัสบอก ทรงกระทำให้ |