| อันนอนเนื่องแล้วสิ้นกาลนาน เธอได้ข้าม |
| พ้นชาติและมรณะไม่มีส่วนเหลือ ปรินิพ- |
| พานแล้วด้วยอนุปาทิเสสนิพพานธาตุ พระ- |
| ผู้มีพระภาคเจ้า ผู้ประเสริฐสุดด้วยอินทรีย์ |
| ๕ เป็นต้น ได้ตรัสอย่างนี้. |
| ท่านพระวังคีสะกราบทูลว่า |
| ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ข้าพระ- |
| องค์นี้ได้ฟังแล้ว ย่อมเลื่อมใสพระดำรัสของ |
| พระองค์ ได้ยินว่า ข้าพระองค์ได้ทูลถาม |
| ถึงพรหมจรรย์อันไม่เปล่า พระองค์ผู้เป็น |
| พราหมณ์ไม่ล่วง ข้าพระองค์ผู้สาวกของ |
| พระพุทธเจ้า เป็นผู้มีปรกติกล่าวอย่างใด |
| กระทำอย่างนั้น ได้ตัดข่ายอันมั่นคงนั้น ๆ |
| ของมัจจุราชผู้มีมายาขาดแล้ว. |
| ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ภิกษุชื่อ |
| นิโครธกัปปะผู้สมควร ได้เห็นเบื้องต้นแห่ง |
| อุปาทาน ได้ล่วงบ่วงมารที่ข้ามได้แสนยาก |
| แล้วหนอ. |
| จบวังคีสสูตรที่ ๑๒ |
๓๐๙
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๓๑๑ 