ได้ยินว่า   วังคีสะนั้นเป็นบุตรของปริพพาชก    เกิดในครรภ์ของนาง
ปริพพาชิกา   ด้วยอานุภาพแห่งวิชาอย่างหนึ่งซึ่งตนรู้   ได้เคาะกระโหลกศีรษะ
คนตาย   แล้วก็รู้คติกำเนิดของสัตว์ทั้งหลาย.   ได้ยินว่า   แม้พวกมนุษย์ก็ได้นำ
กระโหลกศีรษะของพวกญาติของตน     ซึ่งตายแล้วมาจากป่าช้า     แล้วถามคติ
กำเนิดของญาติเหล่านั้นกะวังคีสะ     ท่านก็ทำนายว่า     บุคคลผู้นั้นเกิดในนรก
ชื่อโน้น   บุคคลผู้นั้นเกิดในมนุษยโลกที่โน้น   พวกมนุษย์เหล่านั้น    อันพระ-
วังคีสะนั้นทำนายแล้ว  (ทำให้งงงวยแล้ว)  จึงได้ให้ทรัพย์เป็นจำนวนมากแก่เขา
ด้วยอาการอย่างนี้     เขาจึงได้ปรากฏ    (มีชื่อเสียง)    ไปในชมพูทวีปทั้งสิ้น
วังคีสะนั้นบำเพ็ญบารมีมาแล้ว  ๑  แสนกัป    บริบูรณ์ด้วยอภินีหาร    มีบุรุษ
ห้าพันคนแวดล้อม  ท่องเที่ยวไปในคาม  นิคม  ชนบท  และราชธานีทั้งหลาย
ได้บรรลุถึงเมืองสาวัตถีโดยลำดับ    ก็โดยสมัยนั้นแล    พระผู้มีพระภาคเจ้า
ประทับอยู่ที่เมืองสาวัตถี      พวกชาวเมืองสาวัตถีถวายทานในเวลาก่อนภัตแล้ว
ในเวลาหลังภัตต่างก็นุ่งห่มเรียบร้อย   ถือดอกไม้และของหอมเป็นต้น    ย่อมไป
สู่พระเชตวันเพื่อฟังธรรม       วังคีสะนั้นเห็นชาวเมืองเหล่านั้นแล้วก็ถามว่า
มหาชนพากันไปไหน.
         ครั้งนั้นชนเหล่านั้นก็บอกเขาว่า  พระพุทธเจ้าทรงอุบัติขึ้นแล้วในโลก
กำลังทรงแสดงธรรม     เพื่อประโยชน์สุขแก่ชนเป็นอันมาก    พวกเราจะไปใน
ที่นั้น แม้วังคีสะนั้นพร้อมกับคนเหล่านั้นรวมทั้งบริวารของตนไปแล้ว  ปราศรัย
กับพระผู้มีพระภาคเจ้าแล้ว     นั่งแล้ว   ณ   ส่วนข้างหนึ่ง.    ครั้งนั้น    พระผู้มี
พระภาคเจ้าตรัสเรียกวังคีสะนั้นว่า    ดูก่อนวังคีสะ    เธอรู้วิชาที่เคาะกระโหลก