ในขณะนั้นพระนิโครธกัปปเถระอยู่ในที่ใกล้พระผู้มีพระภาคเจ้า    พระผู้มีพระ-
ภาคเจ้าวึงทรงสั่งพระเถระนั้นว่า   นิโครธกัปปะ   ถ้าอย่างนั้น  เธอจงให้วังคีสะ
นี้บวช.     พระเถระนั้นให้วังคีสะนั้นบวชแล้ว     ได้บอกตจปัญจกกรรมฐาน
พระวังคีสะได้บรรลุปฏิสัมภิทาโดยลำดับ    ได้เป็นพระอรหันต์   และเป็นผู้ที่
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงยกย่องไว้ในตำแหน่งเอตทัคคะว่า    ภิกษุทั้งหลาย
วังคีสะนี้เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุทั้งหลาย   ผู้สาวกของเราผู้มีปฏิภาณ.
         อุปัชฌาย์ของท่านพระวังคีสะ     ซึ่งได้ร้องเรียกกันอย่างนี้   เป็นพระเถระ
ชื่อว่านิโครธกัปปะ   ผู้มีโวหาร   (การร้องเรียก)  อันได้แล้วอย่างนี้   เพราะไตร่
ตรองสิ่งที่มีโทษและไม่มีโทษเป็นต้น.
         คำว่า  กัปปะ  เป็นชื่อของพระเถระนั้น  แต่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัส
เรียกท่านว่า    นิโครธกัปปะ    เพราะท่านบรรลุพระอรหัตที่โคนต้นนิโครธ
ต่อจากนั้นแม้ภิกษุทั้งหลายก็เรียกท่านอย่างนั้น        ท่านถึงความเป็นผู้มั่นคงใน
พระศาสนา   จึงชื่อว่า  เถระ.
         หลายบทว่า  อคฺคาฬเว  เจติเย  อจิรปรินิพฺพุโต   โหติ  ได้แก่
พระนิโครธกัปปเถระนั้นนิพพานแล้วไม่นานที่เจดีย์นั้น.
         บทว่า รโหคตสฺส  ปฏิสลฺลีนสฺส   ได้แก่  ผู้มีกายหลีกเร้นออกจาก
หมู่   ผู้มีจิตหวนกลับจากอารมณ์นั้น   ๆ เร้นอยู่.
         หลายบทว่า เอวํ เจตโส ปริวิตกฺโก  อุทปาทิ  ได้แก่  เกิดปริวิตก
ด้วยอาการอย่างนี้.