สองบทว่า  นมสฺสํ  อจรึ  ความว่า   นมัสการอยู่แล้ว.
         บทว่า มุตฺยเปกฺโข    ความว่า    หวังวิมุตติกล่าวคือพระนิพพาน
อธิบายว่า  ปรารถนาพระนิพพาน.
         พระวังคีสะเรียกพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า    ทฬฺหธมฺมทสฺสี  จริงอยู่
พระนิพพานชื่อว่าเป็นธรรมที่มั่นคง  เพราะอรรถว่าไม่แตก  ก็พระผู้มีพระภาค
เจ้า   ย่อมทรงแสดงพระนิพพานนั้น       เพราะเหตุนั้น    พระวังคีสะจึงเรียก
พระผู้มีพระภาคเจ้านั้นว่า  ทฬฺหธมฺมทสฺสี   ผู้แสดงธรรมอันมั่นคง.
         แม้ด้วยบทว่า  สกฺกา  พระวังคีสะ  ย่อมเรียกพระผู้มีพระภาคเจ้านั้น
แล  ด้วยคุณนาม.
         ด้วยสองบทว่า  มยมฺปิ   สพฺเพ  พระวังคีสู่สงเคราะห์บริษัทที่เหลือ
แล้ว   แสดงซึ่งตน  ย่อมร้องเรียก.
         แม้ด้วยบทว่า    สมนฺตจกฺขุ    ท่านก็เรียกพระผู้มีพระภาคเจ้านั้นแล
ด้วยสัพพัญญุตญาณ.
         บทว่า  สมฺมวฏฺ€ิตา  ได้แก่  ตั้งไว้แล้วโดยชอบ  คือทำให้เป็นหลัก
ตั้งไว้แล้ว.
         บทว่า  โน  ได้แก่ ของเราทั้งหลาย.
         บทว่า  สวนาย  ได้แก่  เพื่ออันฟังไวยากรณ์ปัญหานี้.
         บทว่า   โสตา  ได้แก่  โสตินทรีย์.