สัมมาปริพพาชนิยสูตรที่  ๑๓
ว่าด้วยผู้เว้นรอบโดยชอบในโลก
         พระพุทธนิมิตตรัสถามด้วยพระคาถาว่า
                        [๓๓๑]   เราขอถามมุนีผู้มีปัญญามาก
                ผู้ข้ามถึงฝั่ง    ปรินิพพานแล้ว  ดำรงตนมั่น
                ภิกษุนั้นบรรเทากามทั้งหลายแล้ว  พึงเว้น
                รอบโดยชอบในโลกอย่างไร.
                พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสตอบว่า
                        ภิกษุใด  ถอนการถือความเกิด
                ความฝันและลักษณะว่าเป็นมงคลขึ้นได้แล้ว
                ภิกษุนั้นละมงคลอันเป็นโทษได้แล้ว  พึงเว้น
                รอบโดยชอบในโลก.
                        ภิกษุพึงนำออกเสียซึ่งความกำหนัด
                ในกามทั้งหลาย  ทั้งที่เป็นของมนุษย์  ทั้งที่
                เป็นของทิพย์ ภิกษุนั้นตรัสรู้ธรรมแล้ว  ก้าว-
                ล่วงภพได้แล้ว  พึงเว้นรอบโดยชอบในโลก.
                        ภิกษุกำจัดคำส่อเสียดแล้ว  พึงละ
                ความโกรธ  ความตระหนี่  ภิกษุนั้นละความ
                ยินดี  และความยินร้ายได้แล้ว  พึงเว้นรอบ
                โดยชอบในโลก.