ภูเขาจักรวาลด้านทิศตะวันตก   ได้ยินเสียง.   พรหมองค์ที่สองได้โอกาสบนยอด
จักรวาลด้านทิศตะวันตก  ประดิษฐานอยู่บนยอดจักรวาลนั้น   สดับคาถานั้นจึง
ได้กล่าวคาถานี้ว่า   ตตฺร  ภิกฺขโว   สมาทหํสุ  ฯเปฯ  อินฺทริยานิ  รกฺขนฺติ
ปณฺฑิตา   ความว่า  ภิกษุทั้งหลายในที่ประชุมนั้นมั่นคงแล้ว    เหมือนสารถีถือ
เชือกยืนอยู่  ท่านเป็นบัณฑิตรักษาอินทรีย์ทั้งหลาย.  พรหมองค์ที่สามได้โอกาส
บนยอดจักรวาลด้านทิศใต้  ประดิษฐานอยู่บนจักรวาลนั้น   สดับคาถานั้นแล้วได้
กล่าวคาถานี้ว่า   เฉตฺวา   ขีลํ  เฉตฺวา  ปลิฆํ  ฯลฯ  สุสู  นาคา  ความว่า
ภิกษุเหล่านั้นตัดกิเลสดุจตะปู    ตัดกิเลสดุจลิ่ม    ตัดกิเลสดุจเสาเขื่อน  เป็นผู้ไม่
หวั่นไหว   ท่านเป็นผู้หมดจดไม่มีมลทินเที่ยวไป   ท่านเป็นพระนาคหนุ่ม   มี
ดวงตาฝึกฝนดีแล้ว.     พรหมองค์ทีสี่ได้โอกาสบนยอดจักรวาลด้านทิศเหนือ
ประดิษฐานอยู่บนยอดจักรวาลนั้น   สดับคาถานั้นแล้วได้กล่าวคาถานี้ว่า  เยเกจิ
พุทฺธํ  สรณํ  คตาเส  ฯเปฯ   เทวกายํ  ปริปูเรสฺสนฺติ  ความว่า ชนทั้งหลาย
เหล่าใดเหล่าหนึ่งถึงพระพุทธเจ้าว่าเป็นสรณะ   ชนทั้งหลายเหล่านั้นจักไม่ถึง
อบายภูมิ  ละกายของมนุษย์แล้ว  จักยังกายเทพให้บริบูรณ์ พรหมที่ประดิษฐาน
อยู่  ณ  จักรวาลด้านทิศใต้   ได้สดับเสียงของพรหมนั้น.   ในครั้งนั้นพรหม
สี่องค์เหล่านี้ได้ชื่นชมเชยบริษัท   ด้วยประการฉะนี้.   มหาพรหมได้ยืนครอบ
จักรวาลเป็นอันเดียวกัน.
         ลำดับนั้น    พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรวจดูเทพบริษัทแล้ว  ทรงแจ้งแก่
ภิกษุทั้งหลายว่า เยปิ   เต  ภิกฺขเว  อเหสุํ  ฯเปฯ  เยปิ เต ภิกฺขเว  ภวิสฺสนฺติ
ฯเปฯ  สมฺมาสมฺพุทฺธา  ฯเปฯ  สนฺนิปติตา  ภวิสฺสนฺติ  เสยฺยถาปิ  มยฺหํ