๓๕    ๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖    ๓๗
         ๑. ปุพพวิเทหทวีป   ซึ่งมีปริมณฑลถึง  ๗  พันโยชน์  ซึ่งประดับด้วย
ทวีปน้อย  ๕๐๐.
         ๒.  อุตตรกุรุทวีป  ซึ่งมีปริมณฑล  ๘  พันโยชน์  ประดับด้วยทวีป
น้อย   ๕๐๐.
         ๓.  อมรโคยานทวีป  ซึ่งมีปริมณฑล  ๗  พันโยชน์  ประดับด้วยทวีป
น้อย   ๕๐๐.
         ๔.  ชมพูทวีป  ซึ่งมีปริมณฑล   ๑   หมื่นโยชน์   ประดับด้วยทวีปน้อย
๕๐๐  ราวกะว่าทรงตรวจอยู่ซึ่งป่าปุณทรีกะ  ซึ่งมีดอกบานงามสะพรั่ง  ฉะนั้น   ก็
เมื่อพระราชานั้นทรงตรวจอยู่อย่างนั้น  ความยินดีมิใช่น้อย   ก็ได้บังเกิดขึ้น  จักร
รัตนะนั้นทำความยินดีให้เกิดขึ้นแก่พระราชา    แม้ดังพรรณนามาอย่างนี้.   แม้
จักรรัตนะนั้นที่จะเสมอด้วยพุทธรัตนะย่อมไม่มี   ก็ถ้าหากว่า จักรแก้วชื่อว่ารัตนะ
เพราะอรรถว่าให้เกิดความยินดีไซร้   พระตถาคตเจ้าแล  ก็จักชื่อว่ารัตนะเช่นกัน.
จักรรัตนะนี้จักทำอะไรได้  เพราะว่าความยินดีของพระเจ้าจักรพรรดิ  ซึ่งเกิดขึ้น
แล้วจากรัตนะแม้ทั้งปวง  มีจักรรัตนะเป็นต้น  ย่อมไม่เข้าถึงแม้ซึ่งการนับ   แม้ซึ่ง
เสี้ยว   แม้ซึ่งส่วนแห่งความยินดีอันเป็นทิพย์ใด     พระตถาคตเจ้าย่อมยังความ
ยินดีในปฐมฌาน ยังความยินดีในทุติยฌาน  ตติยฌาน จตุตถฌาน  และปัญจม-
ฌานยังความยินดีในอากาสานัญจายตนฌาน   ยังความยินดีในวิญญานัญจายตน-
ฌาน ยังความยินดีในอากิญจัญญายตนฌาน   ยังความยินดีในเนวสัญญานาสัญ-
ญายตนฌาน  ยังความยินดีในโสดาปัตติมรรค  ยังความยินดีในโสดาปัตติผล  ยัง
ความยินดีในสกทาคามิมรรค  สกทาคามิผล   อนาคามิมรรค  อนาคามิผล  และยัง
หน้า ๓๖