๓๘    ๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖    ๔๐
เป็นผู้มีคุณมาก   ก็สาวกทั้งหลายมีร้อยเป็นอเนก  แม้เช่นกับพระสารีบุตร  และ
พระโมคคัลลานะย่อมไม่เข้าถึงแม้ซึ่งส่วนแห่งร้อย    แม้ซึ่งส่วนเเห่งพัน   แห่ง
พระคุณทั้งหลายของพระปัจเจกพุทธเจ้าองค์หนึ่ง  สัมมาสัมพุทธรัตนะ ท่านจึง
กล่าวว่าเป็นเลิศ   แม้กว่าปัจเจกพุทธรัตนะ.
         ถามว่า  เ พราะเหตุไร ?
         ตอบว่า  เพราะมีคุณมาก    ก็ถ้าหากว่า   พระปัจเจกพุทธเจ้าทั้งหลาย
นั่งสมาธิอยู่ทั่วชมพูทวีป  ก็ย่อมไม่เข้าถึงการนับ   ไม่เข้าถึงเสี้ยว  ไม่เข้าถึงส่วน
แห่งเสี้ยว   แห่งคุณทั้งหลายของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์หนึ่ง   สมจริงดังคำที่
พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า
         " ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สัตว์ทั้งหลายที่ไม่มีเท้าก็ตาม  มี  ๒ เท้า
ก็ตาม    มีสี่เท้าก็ตาม    มีเท้ามากก็ตาม   มีรูปก็ตาม   ไม่มีรูปก็ตาม
มีสัญญาก็ตาม   ไม่มีสัญญาก็ตาม   มีประมาณเท่าใด   พระตถาคตเจ้าแล
ท่านกล่าวว่าเป็นยอดแห่งสัตว์ทั้งหลายเหล่านั้น"    รัตนะที่จะเสมอด้วย
ตถาคตรัตนะ  ย่อมไม่มีโดยปริยายไร ๆ อย่างนี้  เพราะเหตุนี้  พระผู้มีพระภาค-
เจ้าจึงตรัสว่า  น  โน สมํ  อตฺถิ  ตถาคเตน  ทรัพย์และรัตนะนั้นที่จะเสมอ
ด้วยพระตถาคตไม่มีเลย.
         เมื่อพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสถึงความที่พุทธรัตนะไม่เสมอด้วยรัตนะ
เหล่าอื่นอย่างนี้แล้ว   บัดนี้เพื่อการเข้าไปสงบ   อุปัทวะที่บังเกิดขึ้นแล้วแก่สัตว์
เหล่านั้น     พระผู้มีพระภาคเจ้า   หาได้อาศัยชาติ   หาได้อาศัยโคตร  หาได้อาศัย
๑. อัง. จตุกก. ๒๑/ ข้อ ๓๔.
หน้า ๓๙