พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสคาถาประ-
                พันธ์นี้กะมารผู้กล่าวอย่างนั้นว่า  ดูก่อนมารผู้
                มีบาป  ผู้เป็นเผ่าพันธุ์ของคนประมาท  ท่าน
                มาในที่นี้ด้วยความต้องการอันใด  ความต้อง
                การอันนั้นด้วยบุญ  แม้มีประมาณน้อย  ก็
                ไม่มีแก่เรา  ส่วนผู้ใด  ยังมีความต้องการบุญ
                มารควรจะกล่าวกะผู้นั้น.
                        เรามีศรัทธา  ตบะ  วิริยะ  และปัญญา
                ท่านถามเราแม้ผู้มีตนส่งไปแล้ว  ผู้เป็นอยู่
                อย่างนี้เพราะเหตุไร  ลมนี้พึงพัดกระแสแม่-
                น้ำทั้งหลายให้เหือดแห่งไปได้  เลือดน้อย
                หนึ่งของเราผู้มีใจเด็ดเดี่ยวไม่พึงเหือดแห้ง.
                        เมื่อโลหิตเหือดแห้งไปอยู่ดีและเสลด
                ย่อมเหือดแห้งไป  เมื่อเนื้อสิ้นไปอยู่  จิตย่อม
                เลื่อมใสโดยยิ่ง.
                        สติ  ปัญญา  และสมาธิของเรา  ย่อม
                ตั้งมั่นโดยยิ่ง  เรานั้นพึงจะได้รับเวทนาอัน
                แรงกล้าอยู่อย่างนี้  จิตย่อมไม่เพ่งเล็งกาม
                ทั้งหลาย  ท่านจงดูความที่สัตว์เป็นผู้บริสุทธิ์.
                        กามทั้งหลาย  เรากล่าวว่าเป็นเสนาที่
                ๑  ของท่าน  ความไม่ยินดี เรากล่าวว่า  เป็น