๓๙๕    ๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖    ๓๙๗
                        สมณพราหมณ์บางพวกหยั่งลงแล้ว
                ในเสนาของท่านี้  ย่อมไม่ปรากฏ  ส่วนผู้ที่มี
                วัตรงาม  ย่อมไปโดยหนทางที่ชนทั้งหลาย
                ไม่รู้.
                        เราเห็นมารพร้อมด้วยพาหนะยกออก
                แล้วโดยรอบ  จึงมุ่งหน้าไปเพื่อรบ  มารอย่า
                ได้ยังเราให้เคลื่อนจากที่.
                        โลกพร้อมด้วยเทวโลกย่อมครอบงำ
                เสนาของท่านไม่ได้   เราจะทำลายเสนาของ
                ท่านเสียด้วยปัญญา  เหมือนบุคคลทำลาย
                ภาชนะดินทั้งดิบทั้งสุก  ด้วยก้อนหิน  ฉะนั้น.
                        เราจักกระทำสัมมาสังกัปปะให้ชำ-
                นาญและดำรงสติให้ตั้งมั่นเป็นอันดีแล้ว  จัก
                เที่ยวจากแคว้นนี้ไปยังแคว้นโน้น  แนะนำ
                สาวกเป็นอันมาก.
                        สาวกผู้ไม่ประมาทเหล่านั้นมีใจเด็ด-
                เดี่ยว  กระทำตามคำสั่งสอนของเรา  จักถึงที่
                ซึ่งไม่มีความใคร่  ที่ชนทั้งหลายไปถึงแล้ว
                ย่อมไม่เศร้าโศก.
         มารกล่าวคาถาว่า
หน้า ๓๙๖