อาหารหยาบมาเพิ่มกำลัง  ในวันเพ็ญเดือน  ๖   เสวยข้าวปุายาสของนางสุชาดา
เป็นครั้งแรก    ประทับนั่งพักกลางวัน  ณ  ไพรสณฑ์อันเจริญ  ยังสมาบัติ  ๘
ให้เกิด  ณ  ที่นั้น   กลางวันผ่าน ไป  ในตอนเย็นเสด็จบ่ายพระพักตร์ไปยังควง
มหาโพธิ  ทรงเกลี่ยกำหญ้า ๘ กำที่โสตถิยพราหมณ์ถวาย  ณ  โคนโพธิ  เป็นผู้
ที่เทวดาในหมื่นโลกธาตุกระทำการบูชาสักการะมาก   ทรงอธิษฐานความเพียรมี
องค์   ว่า   แม้เลือดเนื้อในร่างกายของเราจะเหือดแห้งไป    เหลือแต่หนังเอ็น
กระดูกก็ตาม   แล้วทรงทำปฏิญญาว่า   บัดนี้เรายังไม่บรรลุความเป็นพุทธะแล้ว
จักไม่ทำลายบัลลังก์ ดังนี้. เสด็จประทับนั่ง ณ อปราชิตบัลลังก์ (บัลลังก์ที่ไม่มี
ผู้ทำให้แพ้ได้).
         มารผู้ใจบาปรู้ดังนั้นแล้ว  จึงคิดว่า  วันนี้สิทธัตถะนั่งทำปฏิญญา วันนี้
เดี๋ยวนี้     เราจะต้องห้ามปฎิญญาของสิทธัตถะนั้น     จึงประชุมมารเสนาตั้งแต่
โพธิมณฑลถึงสุดจักรวาล   กว้างยาว ๑๒ โยชน์   เบื้องบน ๙ โยชน์ ขี่พญาช้าง
ศิริเมขล์ประมาณ  ๑๕๐  โยชน์    เนรมิตแขนพันหนึ่ง     ถืออาวุธนานาชนิด
ประกาศว่า   จงจับ   จงฆ่า   จงประหาร   บันดาลฝนดังที่กล่าวแล้วในอาฬวก-
สูตรให้ตกลง     ฝนตกถึงพระมหาบุรุษมีประการดังได้กล่าวแล้วในอาฬวกสูตร
นั้น.  แต่นั้นมารเอาขอวชิระสับที่กระพองช้าง  ไสเข้าไปใกล้พระมหาบุรุษแล้ว
กล่าวว่า  ดูก่อนสิทธัตถะผู้เจริญ      จงลุกขึ้นจากบัลลังก์.   พระมหาบุรุษตรัสว่า
ดูก่อนมาร   เราไม่ลุก   ทรงตรวจดูเสนานั้นโดยรอบ   ได้ตรัสพระคาถาเหล่านี้
ว่า  สมนฺตา  ธชินึ   เสนาโดยรอบ  ดังนี้.
         ในบทเหล่านั้น     บทว่า    ธชินึ     คือเสนา.   บทว่า  ยุตฺตํ  ได้แก่
ขวนขวายแล้ว.    บทว่า    สวาหนํ    คือ  ร่วมกับพญาช้างคิรีเมขล์.  บทว่า