๔๒๕    ๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖    ๔๒๗
                        ดูก่อนพราหมณ์  ถ้าอย่างนั้นท่านจง
                เงี่ยโสตลงเถิด  เราจักแสดงธรรมแก่ท่าน
                ท่านอย่าถามถึงชาติ  จงถามแต่ธรรมสำหรับ
                ประพฤติเถิด    ไฟย่อมเกิดแต่ไม้แล  แม้ผู้ที่
                เกิดในสกุลต่ำ  เป็นมุนีมีปัญญา  เป็นผู้เกียด
                กันอกุศลวิตกด้วยหิริ    รู้เหตุการณ์ได้โดย
                ฉับพลันก็มี.
                        พราหมณ์ผู้มุ่งบุญ  พึงบูชา  พึงหลั่ง
                ไทยธรรมในทักขิไณยบุคคลผู้ที่ฝึกตนด้วย
                สัจจะผู้ประกอบด้วยการฝึกฝนอินทรีย์  ผู้ถึง
                ที่สุดแห่งเวท  ผู้อยู่จบพรหมจรรย์ตามกาล.
                        ชนเหล่าใดละกามทั้งหลายได้แล้ว
                ไม่ยึดมั่นอะไร ๆ เที่ยวไป  มีตนสำรวมดีแล้ว
                เหมือนกระสวยที่ไปตรง  ฉะนั้น    พราหมณ์
                ผู้มุ่งบุญพึงบูชา   พึงหลั่งไทยธรรม  ในชน
                เหล่านั้นตามกาล.
                        ชนเหล่าใดปราศจากราคะ มีอินทรีย์
                ตั้งมั่นดีแล้ว     หลุดพ้นแล้วจากการจับของ
                กิเลส เปล่งปลั่งอยู่  เหมือนพระจันทร์ที่พ้น
                แล้วจากการเบียดเบียนของราหู      สว่างไสว
หน้า ๔๒๖