| บุคคลผู้ถึงเวทเช่นนั้น พระผู้มีพระภาคเจ้า |
| เป็นพรหม ผู้เห็นเองแท้ ขอได้โปรดทรงรับ |
| ทรงบริโภคเครื่องบูชาของข้าพระองค์เถิด. |
| พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า |
| ดูก่อนพราหมณ์ เราไม่พึงบริโภค |
| โภชนะที่ขับกล่อมได้มา ข้อนี้ไม่ใช่ธรรม- |
| เนียมของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย ผู้ทรงเห็น |
| อยู่โดยชอบ พระพุทธเจ้าทั้งหลาย ย่อมทรง |
| ห้ามโภชนะที่ขับกล่อมได้มา. |
| ดูก่อนพราหมณ์ เมื่อธรรมมีอยู่ การ |
| แสวงหาเป็นความประพฤติของพระพุทธเจ้า |
| ทั้งหลาย ก็ท่านจงบำรุงพระขีณาสพผู้บริบูรณ์ |
| ด้วยคุณทั้งปวง ผู้แสวงหาคุณอันใหญ่ ผู้มี |
| ความคนองสงบแล้ว ด้วยข้าวน้ำอย่างอื่น |
| เถิด เพราะว่าเขตนั้นเป็นเขตของบุคคลผู้มุ่ง |
| บุญ. |
| พราหมณ์ทูลว่า |
| ข้าแต่พระผู้มีพระภาคเจ้า ขอประ- |
| ทานวโรกาส ข้าพระองค์ถึงคำสั่งสอนของ |
| พระองค์แล้ว พึงรู้แจ่มแจ้งอย่างที่พระองค์ |
๔๒๙
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๔๓๑ 