| ตรัสบอก ขอพระองค์จงทรงแสดงทักขิไณย - |
| บุคคลผู้บริโภคทักขิณา ของบุคคลผู้เช่นกับ |
| ข้าพระองค์ ที่ข้าพระองค์จะพึงแสวงหา |
| บำรุงอยู่ ในกาลแห่งยัญ แก่ข้าพระองค์เถิด. |
| พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า |
| ท่านจงกำจัดความสยิ้วหน้า จงประ- |
| คองอัญชลีนอบน้อมผู้ที่ปราศจากความแข่งดี |
| ผู้มีจิตไม่ขุ่นมัวหลุดพ้นแล้วจากกามทั้งหลาย |
| บรรเทาความง่วงเหงาเสียแล้ว นำกิเลสออก |
| เสียได้ ผู้ฉลาดในชาติและมรณะ ผู้นั้นเป็น |
| มุนี สมบูรณ์ด้วยปัญญาผู้มีแล้วสู่ยัญเช่นนั้น |
| จงบูชาด้วยข้าวและน้ำเถิด ทักขิณาย่อม |
| สำเร็จได้ด้วยอาการอย่างนี้. |
| พราหมณ์ทูลว่า |
| พระองค์เป็นพระพุทธเจ้า ผู้ที่บุคคล |
| ควรบูชาในโลกทั้งปวง เป็นบุญเขตอย่าง |
| ยอดเยี่ยม ย่อมควรเครื่องบูชา ท่านที่บุคคล |
| ถวายแล้วแด่พระองค์ เป็นทานมีผลมาก. |
| [๓๖๐] ลำดับนั้นแล สุนทริกภารทวาชพราหมณ์ได้กราบทูลพระผู้มี |
| พระภาคเจ้าว่า ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก ข้าแต่ |
๔๓๐
๔๗.พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖
๔๓๒ 