พระโคดมผู้เจริญ      ภาษิตของพระองค์แจ่มแจ้งนัก   พระองค์ทรงประกาศธรรม
โดยอเนกปริยาย  เปรียบเหมือนหงายของที่คว่ำ   เปิดของที่ปิด   บอกทางแก่ผู้
หลงทาง    หรือตามประทีปไว้ในที่มืดด้วยหวังว่า    ผู้มีจักษุจักเห็นรูปได้ฉะนั้น
ข้าพระองค์นี้ขอถึงพระองค์     กับทั้งพระธรรมและพระภิกษุสงฆ์ว่าเป็นสรณะ
ข้าพระองค์พึงได้บรรพชาอุปสมบทในสำนักของพระองค์เถิด  สุนทริกภารทวาช-
พราหมณ์ได้บรรพชาอุปสมบทในสำนักของพระผู้มีพระภาคเจ้า   ฯลฯ  ก็ท่าน
สุนทริกภารทวาชะได้เป็นพระอรหันต์รูปหนึ่ง   ในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย
ฉะนั้นแล.
                                  จบสุนทริกภารทวาชสูตรที่  ๔
ปูรฬาสสูตรที่๑  ๔
         ปูรฬาสสูตรมีบทเริ่มต้นว่า  เอวมฺเม   สุตํ  ดังนี้.
         ถามว่า  พระสูตรนี้มีเหตุเกิดขึ้นอย่างไร ?
         ตอบว่า   พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรวจดูสัตว์โลกด้วยพุทธจักษุ   ภาย
หลังเสวยพระกระยาหารเสร็จแล้ว  ทอดพระเนตรเห็นพราหมณ์ชื่อสุนทริกภาร-
ทวาชะถึงพร้อมด้วยอุปนิสัยแห่งพระอรหัต   ทรงทราบว่า   เมื่อเราไป ณ  ที่นั้น
จักได้สนทนากัน     จากนั้นเมื่อการสนทนาสิ้นสุดลง     พราหมณ์นั้นฟังธรรม
เทศนาแล้วจักบวช    แล้วจักบรรลุพระอรหัต   ดังนี้     จึงเสด็จไป   ณ  ที่นั้น
เริ่มสนทนากัน  ได้ตรัสพระสูตรนี้.
๑.  บาลีเป็นสุนทริกสูตร.